Η πρώτη απόφαση που πάρθηκε στον ΠΑΟΚ μετά την ήττα στην Ξάνθη ήταν η λύση της συνεργασίας με τον σκάουτερ Γιώργο Καραγιάννη. Φυσικά και δεν ήταν ο πρώην συνεργάτης του Παύλου Δερμιτζάκη η ρίζα του κακού ούτε η πηγή όλων των αγωνιστικών δεινών του φετινού ΠΑΟΚ.

Για «διαφορά φιλοσοφίας» έκανε λόγο ο επίσημος ΠΑΟΚ, είναι βέβαιο ότι δεν υπήρξε σωστή συνεργασία και μάλλον κάποια παράπονα οδήγησαν σε αυτή την απόφαση, αλλά το συγκεκριμένο θέμα έκλεισε από χθες.

Το βασικό ερώτημα είναι πότε θα κλείσουν οι πληγές που υπάρχουν στον ΠΑΟΚ κι έχουν οδηγήσει την ομάδα σε ένα κακό αγωνιστικό πρόσωπο, άσχημα αποτελέσματα, παρόμοια με αυτά που είχε πέρυσι τέτοια εποχή.

Μόνο που φέτος ο ΠΑΟΚ συνεχίζει στην Ευρώπη, έχοντας πετύχει στον ένα από τους τρεις στόχους της σεζόν, αλλά η γκρίνια παραμένει, μαζί και η πίεση που εντάθηκε σε επικίνδυνο βαθμό από το βράδυ της Κυριακής.

Πέρυσι ήταν ο Σάντος, φέτος είναι ο Δερμιτζάκης και το ερώτημα είναι εάν ο Θοδωρής Ζαγοράκης θα προσφέρει και στον 41χρονο Ελληνα προπονητή την ίδια στήριξη που με συνέπεια έδωσε για τρία ολόκληρα χρόνια στον Πορτογάλο. Σε πρώτη φάση είναι δεδομένο ότι θα το κάνει.

Παρά το γεγονός ότι το βράδυ της Κυριακής γέμισαν τα ερτζιανά της Θεσσαλονίκης με επικριτικά σχόλια για τον Δερμιτζάκη και ονόματα προπονητών, που ξεκινούσαν από τον Αγγελο Αναστασιάδη και τελείωναν στον Ντούσαν Μπάγεβιτς (από τη στιγμή που έγινε γνωστή και η παραίτηση του Σερβοέλληνα τεχνικού), ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ στηρίζει την επιλογή του και περιμένει.

Υπάρχουν δύο πολύ σημαντικά παιχνίδια μπροστά για τον ΠΑΟΚ, από τα οποία μπορεί να κριθεί σε μεγάλο βαθμό η πορεία της ομάδας σε Ελλάδα και Ευρώπη (όσο νωρίς κι αν είναι...). Το σίγουρο είναι ότι θα κριθεί η ηρεμία της ομάδας και το κατά πόσο θα μπορέσει να συνεχίσει ομαλά την πορεία της.

Δύο θετικά αποτελέσματα είναι πιθανό να φέρουν ηρεμία στην ομάδα, αλλά σίγουρα θα επαναφέρουν ένα κλίμα ικανοποίησης και υπομονής στον κόσμο. Σε αντίθετη περίπτωση, το κλίμα που έχει ήδη διαμορφωθεί είναι τέτοιο που όντως θα χρειαστεί ένα ηλεκτροσόκ στην ομάδα για να συνέλθει, όπως σωστά είπε ο Δερμιτζάκης μετά την ήττα στην Ξάνθη. Τι σημαίνουν όλα αυτά

Oτι ο ΠΑΟΚ πηγαίνει με την παρούσα σύνθεση στα δύο παιχνίδια της εβδομάδας με την ελπίδα ότι θα πάρει τα αποτελέσματα-βάλσαμο που θέλει, για να ηρεμήσει και να βρει χρόνο να λύσει τα πολλά του προβλήματα στη διακοπή. Εάν δεν το κάνει, θα έρθουν, αναγκαστικά, δραστικές λύσεις και αλλαγές.

Κετσπάγια για Α.Ε.Κ

Από την ΑΕΚ δεν επιβεβαιώνεται τίποτα, αλλά στην Κύπρο  μιλάνε για πρώτη επαφή της «Ένωσης» με τον Τιμούρ Κετσπάγια, προκειμένου να είναι ο Γεωργιανός τεχνικός αυτός που θα διαδεχθεί τον παραιτηθέντα Μπάγεβιτς!

Μπορεί τα φαξ με προτάσεις για προπονητές να φτάνουν… βροχή στα γραφεία της ΠΑΕ AEK και να εμπεριέχουν αρκετά άκρως ενδιαφέροντα ονόματα, όμως το κόστος, ειδικά για τους Ισπανούς που λέγεται ότι «γλυκοκοιτάζει» η «Ένωση», είναι πολύ μεγάλο. 

Ο Σταύρος Αδαμίδης και οι συνεργάτες του θα το «παλέψουν» για να φέρουν κάποιον που το όνομά του και μόνο θα αποτελεί εγγύηση για τη σωστή λειτουργία του ποδοσφαιρικού τμήματος αλλά και για επιστροφή στους τίτλους. Παράλληλα όμως έρχονται σε επαφή και με πιο προσιτές περιπτώσεις, για να διερευνήσουν τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες θα μπορούσε να επέλθει… γάμος.

Αν δεν ευοδωθεί η προσπάθεια για κάποιον προπονητή - σταρ από το εξωτερικό, θα στραφούν πιο… επίσημα στις εναλλακτικές, μια εκ των οποίων είναι ο πρώην παίκτης της ΑΕΚ και νυν ομοσπονδιακός τεχνικός της Γεωργίας, Τιμούρ Κετσπάγια. Σύμφωνα με πληροφορίες του «The Specialist», η πρώτη επαφή με την πλευρά του πρώην τεχνικού της Ανόρθωσης και του Ολυμπιακού έχει γίνει και το κλίμα ήταν άκρως θετικό και από τις δύο πλευρές. Από την «κιτρινόμαυρη» ΠΑΕ αυτή τη στιγμή τηρούν σιγή ιχθύος, αλλά στην Κύπρο είναι σε θέση να ξέρουν καλά τις κινήσεις του Κετσπάγια.

Βιασύνη δεν υπάρχει ούτε από την πλευρά της ΑΕΚ ούτε από αυτή του Γεωργιανού προπονητή, ο οποίος συγκεντρώνει πάρα πολλούς υποστηρικτές στα υψηλά κλιμάκια της «κιτρινόμαυρης» ΠΑΕ για πέντε λόγους.

1ον: Το κασέ του είναι εντός των οικονομικών δεδομένων της ΑΕΚ. Ο Τιμούρ Κετσπάγια δεν είναι δα και ο πλέον ακριβοπληρωμένος τεχνικός της Ευρώπης και οι απαιτήσεις του είναι λιγότερες από τις μισές ενός μέσου Ισπανού τεχνικού.

2ον: Είναι δηλωμένος οπαδός της ΑΕΚ και η παρουσία του και μόνο, θα συσπειρώσει τον κόσμο και την ομάδα. Με τον Κετσπάγια στο «τιμόνι», όχι μόνο θα λείψουν οι εσωτερικές έριδες αλλά διοίκηση - τεχνική ηγεσία - παίκτες - κόσμος θα γίνουν μια «γροθιά» για να επιστρέψει η ομάδα στις επιτυχίες.

3ον: Έχει δείξει έργο όπου και να δούλεψε στο παρελθόν. Με την Ανόρθωση απέκλεισε τον Ολυμπιακό και έπαιξε μέχρι τέλους στα ίσα για την πρόκριση από τον όμιλο, με αντιπάλους Ίντερ, Βέρντερ Βρέμης και Παναθηναϊκό. Ακόμα και στο τρίμηνο που δούλεψε στον Πειραιά, οδήγησε την ομάδα σε δύο προκρίσεις στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ και είσοδο στον όμιλο και όταν απολύθηκε ήταν αήττητος - χωρίς μάλιστα να δεχθεί γκολ.

4ον: Έχει την απαιτούμενη προπονητική φιλοσοφία. Η ΑΕΚ ακόμα και με προβλήματα στην ανάπτυξη, μπροστά βγάζει… φωτιές. Πίσω έχει το πρόβλημα και όλοι ξέρουν ότι ο Κετσπάγια είναι προπονητής με αμυντικούς προσανατολισμούς, κάτι που είναι και το ζητούμενο στην παρούσα φάση μια και η αχίλλειος πτέρνα της ΑΕΚ είναι η άμυνά της.

5ον: Ξέρει την ελληνική πραγματικότητα. Έχει αγωνιστεί επί σειρά ετών στο πρωτάθλημα με τη φανέλα της Ένωσης ενώ πριν από ένα χρόνο βρισκόταν στον πάγκο του Ολυμπιακού. Ξέρει το ρόστερ της ΑΕΚ, ξέρει τους αντιπάλους, ξέρει τι τον περιμένει…

Κρατήστε το όνομα του Τιμούρ Κετσπάγια. Οι πληροφορίες μας λένε ότι μπορεί να μην βρίσκεται τώρα στις πρώτες θέσεις της λίστας, δεν αποκλείεται όμως να βρεθεί σύντομα. Το γεγονός ότι «ψάχνεται» και ο ίδιος για να δει αν είναι εφικτό να απελευθερωθεί από την εθνική ομάδα της Γεωργίας, σημαίνει πολλά…

Antonis Nikopolidis

Ο Αντώνης Νικοπολίδης μέχρι το τέλος του Ιανουαρίου του 2011 μπορεί να σημειώσει δύο σημαντικά ρεκόρ τόσο για τον ίδιο όσο και για το ελληνικό ποδόσφαιρο. 

Το περασμένο καλοκαίρι η παραμονή του στην ενεργό δράση έγινε... σίριαλ. Κι αυτό, διότι δεν ήταν και πολλά τα άτομα τα οποία πίστευαν ότι ο Αντώνης Νικοπολίδης θα παραμείνει εν τέλει ενεργός σε αγωνιστική δράση.

Ο 39χρονος πορτιέρο όμως συνέχισε την περιπέτειά του στα ποδοσφαιρικά δρώμενα και πλέον εκτός από τους πολλούς τίτλους που έχει στη συλλογή του, κυνηγάει συνάμα ένα ρεκόρ που εμπεριέχει δύο σκέλη.

Ξεπερνάει τον Οικονομόπουλο

Ρίχνοντας κανείς μια προσεκτική ματιά στο αρχείο ενός συλλόγου ή μιας διοργάνωσης διαπιστώνει πολλά και ενδιαφέροντα θέματα. Ένα από αυτά είναι και το εξής: Ο Αρτινός γκολκίπερ χρειάζεται 12 παιχνίδια ακόμα για να γίνει ο πρώτος σε συμμετοχές τερματοφύλακας στην ιστορία της Α’ Εθνικής ξεπερνώντας τον μεγάλο Τάκη Οικονομόπουλο.

Ο παλαίμαχος τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού αποσύρθηκε το 1979 προσμετρώντας 377 συνολικά εμφανίσεις. Ο Νικοπολίδης αυτή τη στιγμή έχει 366, οπότε με τις 12 που θα σημειώσει θα φτάσει το νούμερο των 378! Αν διατηρήσει τη θέση του στη βασική ενδεκάδα του Ολυμπιακού, τότε ο «κάπτεν» των Πειραιωτών μέχρι τα Χριστούγεννα θα είναι πρωτοπόρος σε αυτόν τον τομέα γράφοντας τη δική του ιστορία.

Και ο πρώτος γηγενής

Παράλληλα, ο Νικοπολίδης διεκδικεί μία ακόμη πρωτιά. Να γίνει ο πρώτος ουσιαστικά γηγενής Έλληνας που θα αγωνιστεί στην Α’ Εθνική κατηγορία έχοντας κλείσει τα 40 χρόνια ζωής. Το ρεκόρ ανήκει στην ίδια ηλικία στους Φώτη Στρακόσια και Μίλαν Σέβο (πρώην γκολκίπερ των Τρικάλων).

Τα γενέθλια του Ηπειρώτη κίπερ είναι στις 14 Ιανουαρίου και όπως όλα δείχνουν ο πρώτος μήνας του επομένου έτους θα είναι και ο κορυφαίος στην ποδοσφαιρική καριέρα του Αντώνη Νικοπολίδη.

Kun Aguero

Aris castle

Η χθεσινοβραδινή (16/9), επική νίκη του Αρη, επί της κατόχου του Γιουρόπα Λιγκ, Ατλέτικο Μαδρίτης με 1-0, ήρθε, όχι μόνο να διευρύνει, αλλά και ταυτόχρονα να αναδείξει με τον πιο εμφατικό τρόπο, ένα πραγματικά ασύλληπτο ρεκόρ, το οποίο οι «κίτρινοι» συντηρούν επί 42 συναπτά έτη. Ναι, τόσα ακριβώς είναι τα χρόνια που η ομάδα της Θεσσαλονίκης έχει κυριολεκτικά... ξεχάσει τι θα πει ήττα σε εντός έδρας Ευρωπαϊκό παιχνίδι!

Πιο συγκεκριμένα, από την ήττα (1-2) στις έξι Οκτωβρίου 1968, κόντρα στην πανίσχυρη τότε ουγγρική Ουίπεστ κι έκτοτε, το συγκρότημα της Θεσσαλονίκης μετράει 23 ολόκληρους αγώνες χωρίς να έχει γνωρίσει την πικρή γεύση μιας ήττας. Ναι, εικοσιτρείς ολόκληρες αναμετρήσεις, στις οποίους ποτέ αντίπαλός του Αρη, όσο μεγάλο όνομα κι αν αυτός «κουβαλούσε», δεν κατάφερε να σημειώσει περισσότερο τέρματα από εκείνον.

Κι αν μάλιστα αναφέρουμε τα ονόματα κάποιων εκ των «θηρίων» τα οποία αντιμετώπισαν οι Θεσσαλονικείς, τότε θα γίνει εύκολα αντιληπτό το πόσο σπουδαίο και σημαντικό είναι αυτό το ρεκόρ των 42 σερί ετών. Εχουμε και λέμε: Κάλιαρι, Τσέλσι, Μπενφίκα, Ιπσουιτς, Περούτζια, Σεντ Ετιέν, Θέλτα, Ρόμα, Σαραγόσα, Ερυθρός Αστέρας, αναμφίβολα είναι ομάδες πασίγνωστες στην Ευρώπη, που προκαλούν δέος και οι οποίες δεν κατάφεραν να «λυγίσουν» τον Αρη και τον κόσμο του μέσα στο «σπίτι» τους.

Εικοσιτρία παιχνίδια, στα οποία οι «κιτρινόμαυροι» έχουν μάλιστα απολογισμό με θετικό πρόσημο, μετρώντας δώδεκα νίκες και έντεκα ισοπαλίες, και παράλληλα τη «μερίδα του λέοντος» στον απολογισμό των τερμάτων, με 38 υπέρ και μόλις 18 κατά.

Γενικότερα πάντως ο Αρης έχει μια σπουδαία Ευρωπαϊκή συγκομιδή, ειδικά όταν αγωνίζεται ως γηπεδούχος, καθώς εκτός της ήττας από την Ουίπεστ, έχει γνωρίσει μόνο μία ακόμη (με 0-2) στην έδρα του και αυτή στις 11/9/1966, από το «μεγαθήριο» που ακούει στο όνομα Γιουβέντους! Αλλωστε και στο πρώτο Ευρωπαϊκό παιχνίδι της ιστορίας του στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα, ο Αρης δεν γνώρισε την ήττα, μένοντας στο 0-0 με την Ρόμα (σ.σ στο «Βικελίδης»), στις 16/9/1964.

Tα 23 εντός έδρας ματς στα οποία ο Αρης παραμένει αήττητος:

Ημερ. - Διοργάνωση - Αντίπαλος - Αποτέλεσμα

1. 17/9/1969 - Εκθέσεων - Κάλιαρι 1-1 (Σπυρίδων 12'-Μαρτιραντόνα 82')

2. 16/9/1970 - Κυπελλούχων - Τσέλσι 1-1 (Αλεξιάδης 50'-Χάντσινσον 76')

3. 2/10/1974 - ΟΥΕΦΑ - Ραπίντ Β. 1-0 (Αλεξιάδης 54')

4. 19/9/1979 - ΟΥΕΦΑ - Μπενφίκα 3-1 (Κούης 16',Πάλλας 20',Ζήνδρος 57'-Ρεινάλντο 30')

5. 24/10/1979 - ΟΥΕΦΑ - Περούτζια 1-1 (Σεμερτζίδης 62'-Ρόσι 15')

6. 12/12/1279 - ΟΥΕΦΑ - Σεν Ετιέν 3-3 (Πλατινί 13',Λαριός 46',Λοπέζ 52',Ρουσέ 77'-Σεμερτζίδης 34')

7. 1/10/1980 - ΟΥΕΦΑ - Ιπσουιτς 3-1 (Τσιριμώκος 4',Δράμπης 22',Ζελελίδης 65'-Γκέιτς 75')

8. 16/9/1981 - ΟΥΕΦΑ - Σλιέμα 4-0 (Πανόφ 33',Κούης 64',77',90')

9. 21/10/1981 - ΟΥΕΦΑ - Λόκερεν 1-1 (Κούης 60'-Λάρσεν 53')

10. 9/8/1994 - ΟΥΕΦΑ - Χάποελ Μπερ Σεβά 3-1 (Σαπουντζής 8',63',Ιβάν 82'-Γκουσάγιεφ 12')

11. 27/9/1994 - ΟΥΕΦΑ - Κατοβίτσε 1-0 (Σαπουντζής 48')

12. 16/9/1999 - ΟΥΕΦΑ - Σερβέτ 1-1 (Μάντζιος 10'-Πετρόφ 87')

13. 19/10/1999 - ΟΥΕΦΑ - Θέλτα 2-2 (Αντριόλι 44',Κυζερίδης 69'-Καρπίν 40',42')

14. 15/10/2003 - ΟΥΕΦΑ - Ζίμπρου 2-1 (Κολτσίδας 44',Λαζανάς 88',Σισέλοβ 17'

15. 27/11/2003 - ΟΥΕΦΑ - Περούτζια 1-1 (Παπαδόπουλος 95’-Μαρτζιότα 28’)

16. 29/9/2005 - ΟΥΕΦΑ - Ρόμα 0-0

17. 20/9/2007 - ΟΥΕΦΑ - Σαραγόσα 1-0 (Αβρ. Παπαδόπουλος 6')

18. 8/11/2007 - ΟΥΕΦΑ - Ερυθρός Αστέρας 3-0 (Παπάζογλου 76', 90',Κόκε 91’)

19. 6/12/2007 - ΟΥΕΦΑ - Μπράγκα 1-1 (Ρονάλντο Γκιάρο 26’,Λιντς 6’)

20. 14/8/2008 - ΟΥΕΦΑ - Σλάβεν Κοπρίβνιτσα 1-0 (Κόκε 55')

21. 29/7/2010 - Europa League - Γιαγκελόνια 2-2 (Τσέζαρεκ 19’,75’πεν.-Ρονάλντο Γκιάρο 25’αυτ.,Μπούρκχαρντ 66’)

22. 17/8/2010 - Europa League - Αούστρια Βιέννης 1-0 (Ρουίζ 93’)

23. 16/9/2010 - Europa League - Ατλέτικο Μ. 1-0 (Χαβίτο 59’)

Javito

Ήταν πρωί του Ιούνη... Τέσσερα χρόνια πριν, ο Άρηςανοικοδομούσε την ομάδα που μόλις είχε ανέβει από τη Β' Εθνική. «Vamos Aris, Χαβίτο να γουστάρεις», το σύνθημα που ακούστηκε στην υποδοχή του. Κι εκείνο που ακούστηκε πιο δυνατά από ποτέ χθες το βράδυ!

Λένε πως όσοι έχουν ζώδιο Σκορπιό δεν ξεχνούν ποτέ και πάντα θα βρουν την ευκαιρία να εκδικηθούν. Ο Χαβίτο έφυγε από την Ισπανία χωρίς να έχει την ευκαιρία να αποδείξει την αξία του. Ένα από τα δεκάδες ταλέντα των ακαδημιών της Μπαρτσελόνα, έμεινε με το όνειρο να παίξει με την πρώτη ομάδα στο «Καμπ Νου». Κατάφερε, όμως, να γίνει θέμα στις ισπανικές εφημερίδες. Έστω κι αν χρειάστηκε να αλλάξει χώρα, ομάδα, χρώματα και να βρεθεί 1748 χιλιόμετρα μακριά από εκεί που ξεκίνησε να ονειρεύεται.

Το όνειρο και ο εφιάλτης! Στην αυτόνομη κοινότητα της Εξτρεμαδούρα και στην επαρχία της Πλασένθια, κοντά στα σύνορα με την Πορτογαλία γεννήθηκε στις 4 Νοεμβρίου του 1983 ο Φραντσίσκο Χαβιέρ Περάλ, μετέπειτα γνωστός και ως Χαβίτο! Πρώτη του ομάδα ήταν η Μοραλέχα, όπου μέχρι και σήμερα παρακολουθούν την πορεία του και καταγράφουν τα νέα από την καριέρα του. Μόνο που στην «μικρή» ομάδα της Πλασένθια δεν θα έμενε για πολύ καιρό. Ήταν θέμα χρόνου, πρωτού κάποιος τον ανακαλύψει και στην πρώτη του συμμετοχή στη μεικτή Εξτρεμαδούρα, θα ερχόταν η αναγνώριση. Σε ένα τουρνουά στη Βαρκελώνη, οι σκάουτερ ανακάλυψαν το ταλέντο του και η Μπαρτσελόνα έμοιαζε η πιο λογική επιλογή. Ο Χαβίτο εντάχθηκε στο πρόγραμμα υποδομών της καταλανικής ομάδας και θα πάλευε για τη δική του θέση στον... ήλιο. Μαζί με τους κοντινούς στην ηλικία του Βίκτορ Βαλντές, Τσάβι και Ινιέστα, τον μεγαλύτερο Κάρλες Πουγιόλ, αλλά και τον Λιονέλ Μέσι. Μαζί με τον Αργεντινό μέσο, έκαναν ευρωπαϊκό ντεμπούτο με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα σε ένα... αδιάφορο ματς τον Δεκέμβριο του 2004 στην Ουκρανία απέναντι στη Σαχτιόρ Ντόνετσκ. Η διαφορά, βέβαια, εκτός από την... ποιότητα, ήταν πως για τον Χαβίτο θα ήταν και το μοναδικό του ματς. Δεν κατάφερε να καθιερωθεί στην Μπαρτσελόνα, παρότι εκείνη τη σεζόν (σ.σ. 2004-05) φαινόταν ότι θα έκανε το ξεπέταγμα. Η καριέρα, όμως, θέλει τύχη και ο Ισπανός επιθετικός στην κρίσιμη στιγμή δεν θα την είχε. Τουλάχιστον αγωνιστικά, αφού προσωπικά μπορεί να αισθάνεται τυχερός. «Το 2004 είχαμε πάει με την Μπαρτσελόνα σε ένα τουρνουά στην Ιαπωνία. Στην επιστροφή ένιωσα κάποιες ενοχλήσεις στο πόδι, αλλά δεν έδωσα σημασία. Εξάλλου με είχαν μαρκάρει αρκετά σκληρά στο τελευταίο παιχνίδι του τουρνουά, και πίστεψα ότι αυτή ήταν η αιτία. Όταν έφτασα στο σπίτι μου, έπεσα να κοιμηθώ, γιατί ήμουν πολύ κουρασμένος από το πολύωρο ταξίδι. Το πρωί που ξύπνησα το πόδι μου ήταν πρησμένο. Δεν μπορούσα να περπατήσω. Πήγα αμέσως στο γιατρό, ο οποίος διέγνωσε ότι ήταν θρόμβωση». Η έγκαιρη διάγνωση αποτέλεσε την αιτία που δεν κινδύνεψε περαιτέρω η υγεία του, ωστόσο «ο τραυματισμός με άφησε λίγο πίσω, με αποτέλεσμα να χάσω παιχνίδια και έδαφος. Και συνέβη σε μια περίοδο που είχα καθιερωθεί στην ομάδα». Ο Χαβίτο θα επέστρεφε σιγά-σιγά στη δεύτερη ομάδα της Μπαρτσελόνα, περιμένοντας μια επόμενη ευκαιρία. Όσο, όμως, περνούσαν τα χρόνια, τόσο ήξερε ότι έπρεπε να αλλάξει περιβάλλον. Το καλοκαίρι του 2006 ήρθε εκείνο που περίμενε... Ο Όγιος και ο Φερέρ! Ο Άρης είχε μόλις ανέβει από τη Β' Εθνική. Ο Νίκος Αναστόπουλος είχε ολοκληρώσει την αποστολή του και στην ομάδα της Θεσσαλονίκης θα έκαναν αγωνιστικό... κουμάντο δύο άγνωστοι. Ο Γκιγιέρμο Άνχελ Όγιος και ο Μανουέλ Φερέρ ανέλαβαν την ανοικοδόμηση του Άρη, που έκανε πάνω από δέκα μεταγραφές, θα αποκτούσε και τον Χαβίτο, την σπουδαιότερη κίνηση που θα έκανε μέχρι εκείνη τη στιγμή. Η υποδοχή στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» ήταν αποθεωτική και ο 23χρονος τότε επιθετικός ένιωθε πως είχε πάρει τη σωστή απόφαση. «Ήταν πραγματικά απίστευτο! Οι οπαδοί μας είχαν γεμίσει την αίθουσα αναμονής και θυμάμαι ότι δεν… περπάτησα καθόλου. Με πήγαν στους ώμους στο αυτοκίνητο. Αυτή ήταν και η πρώτη επαφή που είχα με την καλώς εννοούμενη τρέλα του κόσμου για την ομάδα. Από τότε, βέβαια, είχα την ευκαιρία να τη βιώσω σε αρκετές περιπτώσεις». Το σύνθημα της υποδοχής έλεγε «Vamos Aris, Χαβίτο να γουστάρεις» και τον πρώτο καιρό όλοι γούσταραν! Από την εμφάνισή του σε ένα φιλικό παιχνίδι με τη Γουέστ Χαμ, μέχρι και τα πρώτα επίσημα ματς ο Ισπανός ήταν το κεντρικό πρόσωπο για την ομάδα της Θεσσαλονίκης. Μιλούσε συνεχώς για τη νέα εμπειρία του στην Ελλάδα, γινόταν αντικείμενο λατρείας σε κάθε εμφάνισή του στην πόλη και ήταν μέχρι και το πρόσωπο της διαφημιστικής καμπάνιας «Το αγαπημένο μου της ΕΡΤ» για την κρατική τηλεόραση. Ο Άρης του Γκιγιέρμο Όγιος ήταν η ευχάριστη έκπληξη του πρωταθλήματος, αποδίδοντας εντυπωσιακό και θεαματικό ποδόσφαορο και ο Χαβίτο γινόταν ποθός! Τα δημοσιεύματα της εποχής έδιναν και έπαιρναν. Πότε η ΑΕΚ του Λορέντζο Σέρα Φερέρ, πότε ο Παναθηναϊκός και πότε ο Ολυμπιακός είχαν προσελκυθεί από τις εμφανίσεις του Ισπανού, που έμοιαζε κάτι φρέσκο και πρωτοποριακό για τα ελληνικά δεδομένα. Ο Άρης αναγκάστηκε να κινηθεί αστραπιαία και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα εξασφάλισε την περιουσία του! Μαζί με τον Σέρτζιο Κόκε, ο Χαβίτο υπέγραψαν ιδιωτικά συμφωνητικά που τους έδεναν με την ομάδα της Θεσσαλονίκης. «Με αφορμή την εμπλοκή των ονομάτων των ποδοσφαιριστών του Αρη, Κόκε και Χαβίτο, σε μεταγραφικά σενάρια, η ΠΑΕ Αρης θα ήθελε να διευκρινίσει ότι «δυστυχώς» καμία ελληνική ομάδα δεν είναι εύκολο να καλύψει τις ρήτρες αποδέσμευσης που προβλέπουν τα συμβόλαιά τους», θα είναι η απάντηση της διοίκησης των κιτρινόμαυρων στα σενάρια, με τη ρήτρα του Χαβίτο να ορίζεται στα 7 εκ. ευρώ! Εκείνη η σεζόν θα κλείσει με 30 εμφανίσεις και τρία γκολ, αφήνοντας μεγαλύτερες υποσχέσεις για το μέλλον. Me llamo Javito! Το καλοκαίρι του 2007 θα είναι περίεργο για τον Άρη. Η αλλαγή προπονητή και κυρίως η αποχώρηση του Μανουέλ Φερέρ γεννούν σενάρια για αποχώρηση του Χαβίτο, όπως και των υπόλοιπων Ισπανών που είχαν αποκτηθεί ένα χρόνο πριν. «Έχω συμβαόλαιο με τον Άρη και θα το τιμήσω», λέει εκείνη την εποχή ο 24χρονος επιθετικός, που δηλώνει ανυπόμονος να συνεργαστεί με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς. Η σπουδαιότερη στιγμή για εκείνον θα ερχόταν στις 4 Οκτωβρίου, στον επαναληπτικό με την Σαραγόσα. Το δικό του γκολ στο 63' χαρίζει την πρόκριση στον Άρη και την ευκαιρία να δείξει τη φανέλα με το όνομά στους συμπατριώτες του. «Είναι το σπουδαιότερο γκολ που έχω πετύχει»,δηλώνει μετά το ματς και συμπληρώνει με την υπόσχεση-απειλή πως «θα βάλω κι άλλα». Εκείνοι θυμούνται το πέρασμά του από την Μπαρτσελόνα, τη μία του συμμετοχή με την Εθνική ομάδα U-21 και φτάνουν στο σημείο να γράψουν πως «ντριμπλάρει σαν τον Μέσι!». «Δεν υπάρχει σύγκριση, είμαστε διαφορετικοί παίκτες. Ο Μέσι βρίσκεται σε απίστευτο επίπεδο, έχει καλύτερο κοντρόλ. Ο καθένας προσπαθεί να κάνει την δουλειά του όσο γίνεται καλύτερα», απαντάει ο Χαβίτο, ο οποίος όμως ζει την καλύτερη περίοδο της ζωής του. Σχεδόν την ίδια εποχή μαθαίνει για την εγκυμοσύνη της γυναίκας του, η οποία φέρνει στον κόσμο την Σοφία στις 5 Φεβρουαρίου του 2008. Ο Ισπανός το... κρατάει λίγο καιρό και της αφιερώνει τα δύο γκολ που θα πετύχει στον αγώνα πλέι οφ με την ΑΕΚ στο προτελευταίο ματς της σεζόν. Το τελευταίο είναι η ήττα από τον Ολυμπιακό στον τελικό του κυπέλλου, που αφήνει πικρή γεύση στον κόσμο του Άρη και παράλληλα αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο της παραμονής του στη Θεσσαλονίκη. Το όνομά του (όπως και η φανέλα του) δεν πουλάει τόσο όσο τον πρώτο καιρό και καμία από τις δύο πλευρές δεν γνωρίζει τι κατάληξη θα έχουν οι διαπραγματεύσεις. Θεσσαλονίκη μου, μεγάλη μου αγάπη... Το καλοκαίρι του 2008 θα έχει δύο σπουδαία γεγονότα για τον ίδιο. Αφενός το γάμο του με την Ίσαμπελ (σ.σ. η οποία έχει γεννηθεί στις 4 Νοεμβρίου) και αφετέρου η ανανέωση του συμβολαίτου του. «O Xαβιέ Περάλ Περιάνε Χαβίτο έστειλε σήμερα μέσω fax στα γραφεία της ΠΑΕ Αρης υπογεγραμμένο το νέο του συμβόλαιο, το οποίο θα τον κρατήσει στην ομάδα για τις επόμενες τρεις αγωνιστικές περιόδους». Ο Άρης του έκανε μια γενναία αύξηση αποδοχών και ο Ισπανός εκτίμησε όλα όσα είχε ζήσει στη Θεσσαλονίκη, προκειμένου να παραμείνει. Εξάλλου, είχε αρχίζει να μαθαίνει καλύτερα ελληνικά και να συνηθίζει λίγο περισσότερο στις συνήθειές μας. «Θα έλεγα πως αισθάνομαι Έλληνας. Έχω αλλάξει συνήθειες όπως να πίνω παραπάνω καφέ. Κι εγώ και η οικογένειά μου νιώθουμε Έλληνες», λέει σε συνέντευξή του και μιλάει για την αγαπημένη του πόλη. «Έχω μάθει την Καλαμαριά, που είναι η περιοχή όπου μένω, και το κέντρο. Κατεβαίνω συχνά στην παραλία, γιατί μου αρέσει πολύ». Ο Χαβίτο είναι ιδιαίτερα φιλικός και χαμογελαστός με όποιον τον πλησιάσει. Πιάνει κουβέντα με τον κόσμο, μιλάει ελληνικά και δε διαφέρει ιδιαίτερα από το γελαστό παιδί που μοιάζει στο γήπεδο. Το πρώτο διάστημα του 2008, μάλιστα, είχε περισσότερους λόγους να χαμογελάει. Ο Ισπανός επιθετικός θα κάνει ένα εκπληκτικό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα με τέσσερα γκολ σε εφτά αγώνες και μοιάζει να περνάει την καλύτερη φάση της καριέρας του. Η συνέχεια δεν θα είναι ανάλογη και μέχρι το τέλος της χρονιάς θα σκοράρει μόλις δύο ακόμα φορές. Η γκρίνια προς το πρόσωπό του θα επιστρέψει και το αρνητικό παρατσούκλι «γατάκι», που ορισμένοι χρησιμοποιούν για να τον χαρακτηρίσουν, θα ακούγεται όλο και συχνότερα. Στο ξεκίνημα της επόμενης σεζόν θα έχει, πλέον, χάσει τη θέση του. Η... κορυφαία του στιγμή έμοιαζε ένα ματς κυπέλλου στον Ασπρόπυργο, στο οποίο μόνος του πάλευε και κατάφερε να σώσει την υπόληψη του Άρη, ωστόσο μέχρι τον Δεκέμβριο ήταν μόνιμα λύση πάγκου. Τουλάχιστον, είχε λόγους να χαμογελάει στην προσωπική του ζωή, αφού στις 22 Δεκεμβρίου η Ίσαμπελ έφερε στον κόσμο τη δεύτερη κόρη τους, τη Ναΐα. Ο Χαβίτο θα κερδίσει πόντους και τη θέση του μετά την έλευση του Έκτορ Ραούλ Κούπερ και θα κλείσει μια άσχημη σεζόν με τρία γκολ σε 37 συμμετοχές. Από το... πανέρι στην κορυφή! Ο Ιούνιος ήταν ιδιαίτερα δύσκολο μήνας για εκείνον. Τα σενάρια απομάκρυνσής του από τον Άρη ήταν συνεχή. Πότε με προορισμός την Ανόρθωση του Γκιγιέρμο Όγιος, πότε ως αντάλλαγμα στον Εργοτέλη για την απόκτηση του Φραγκουλάκη. Η χημεία έμοιαζε να έχει χαθεί και φαινόταν σα να ψάχνουν τρόπο οι κιτρινόμαυροι να τον ξεφορτωθούν. Τουλάχιστον, μέχρι να ξεκαθαρίσει ο Γιάννης Κόντης πως ο Έκτορ Ραούλ Κούπερ υπολογίζει κανονικά τον Χαβίτο και η καρδιά του Ισπανού να πάει στη θέση της. Στην προετοιμασία κάτι έμοιαζε να έχει αλλάξει ή να είναι όπως παλαιά. Ο Χαβίτο ήταν σταθερά ο καλύτερος παίκτης του Άρη σε προπονήσεις και φιλικά ή τουλάχιστον έτσι μετέδιδαν όσοι παρακολουθούσαν από κοντά τα τεκταινόμενα στην ομάδα της Θεσσαλονίκης. Αποδείχθηκε και στα επίσημα. Ο Έκτορ Ραούλ Κούπερ ούτε έχει διαννοηθεί να τον βγάλει από την ενδεκάδα κι εκείνος έστω κι αν συνεχίζει να έχει μια χαρακτηριστική αδυναμία στα τελειώματα των φάσεων, ήταν πρωταγωνιστής σε όλα τα παιχνίδια του Άρη. Από τα ελαττώματά του δεν κρύφτηκε ποτέ. Είναι ο πρώτος που τα επισημάνει. «Είμαι σκληρός κριτής του εαυτού μου. Πιστεύω ότι πρέπει να χρησιμοποιώ καλύτερα το αριστερό μου πόδι, γιατί έχω συνηθίσει να παίζω από δεξιά. Κάνω ειδικές ασκήσεις πάνω σε αυτό και πιστεύω ότι βρίσκομαι σε καλό δρόμο». Ήταν βράδυ του Σεπτέμβρη...

Top coaches

Ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς συγκαταλέγεται στη λίστα με τους προπονητής με τις περισσότερες συμμετοχές στα Κύπελλα Ευρώπης. Ο Σέρβος τεχνικός της ΑΕΚ καταλαμβάνει τη 12^η θέση με 120 αγώνες. Ψηλά στη λίστα και ο Ρεχάγκελ!

Μόλις 20 είναι οι προπονητές που έχουν πιάσει τους 100 αγώνες σε πάγκους συλλόγων στα Κύπελλα Ευρώπης με τον «Ντούσκο» να φιγουράρει στη 12^η θέση, με 120 αγώνες, ενώ ο πρώην πλέον προπονητής της Εθνικής Ελλάδας, Ότο Ρεχάγκελ, είναι στη 19^η θέση με 103 αγώνες.

Μάλιστα ο Μπάγιεβιτς με τους 6 αγώνες τουλάχιστον, που θα δώσει με την ΑΕΚ φέτος στο Europa League μπορεί να μπει στην κορυφαία 10άδα. Εξάλλου αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως μόλις 3 στους 20 πρώτους προπονητές δεν έχουν κατακτήσει ευρωπαϊκό τίτλο, με τον Μπάγιεβιτς να είναι εξ αυτών.

Αναλυτικά η λίστα:

1.Σερ Αλεξ Φέργκιουσον 236

2.Τζιοβάνι Τραπατόνι 202

3.Αρσέν Βενγκέρ 183

4.Οτμαρ Χίτσφελντ 156

5.Μιρτσέα Λουτσέσκου 148

6.Λουίς φαν Χάαλ 141

7.Βαλέρι Λομπανόφσκι 133

8.Κάρλο Αντσελότι 131

9.Φάμπιο Καπέλο 124

10.Ράφα Μπενίτεθ 122

11.Σβεν Γκόραν Ερικσον 122

12.Ντούσαν Μπάγεβιτς 120

13.Ερνστ Χάπελ 119

14.Σερ Μπόμπι Ρόμπσον 114

15.Κρίστιαν Γκρος 111

16.Ούντο Λάτεκ 109

17.Βούγιαντιν Μπόσκοβ 108

18.Γιουπ Χάινκες 107

19.Οτο Ρεχάγκελ 103

20.Ολεγκ Ρομάντσεφ 100

Del Piero

Ήταν 12 Σεπτεμβρίου 1993, όταν ο Αλεσάντρο ντελ Πιέρο αγωνίστηκε για πρώτη φορά με τη Γιουβέντους. Την Κυριακή, 12 Σεπτεμβρίου 2010, γιορτάζει τα 17α γενέθλιά του στη «Μεγάλη Κυρία».

Ο αγώνας με τη Σαμπντόρια στο Τορίνο έχει ξεχωριστή σημασία για τον αρχηγό των «μπιανκονέρι» και στην επίσημη ιστοσελίδα του έγραψε 17 λόγους -επιλεγμένους ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά- για τους οποίους αξίζει όλη αυτή η πορεία του σε αυτά τα χρόνια. Ακολουθεί αναλυτικά το μήνυμα του Ντελ Πιέρο στους τιφόζι της Γιούβε. «17 χρόνια πέρασαν από το ντεμπούτο μου στη Serie A με τη Γιουβέντους. Ακολουθούν 17 λόγοι για να γιορτάσω αυτά τα... γενέθλια, 17 λόγοι (επιλεγμένοι ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους) που δείχνουν ότι αξίζει να είμαι μέρος αυτής της μακράς ιστορίας. 17) Για να φορέσω για πρώτη φορά την αυθεντική bianconera φανέλα και όχι αυτή που αγόραζα από τα καταστήματα πιτσιρικάς... 16) Για να τη φορέσω για δεύτερη, τρίτη, τέταρτη, 637η φορά και συνεχίζω... 15) Για να ακούω τους τιφόζι να τραγουδάνε: «Ποτέ δε θα σε βαρεθούμε, πάντα θα είμαστε στο πλευρό σου, είσαι ό,τι πιο όμορφο υπάρχει... Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο ολέ». 14) Για τον θυμό, για τα δάκρυα. Μετά από μία ήττα, μετά από έναν τραυματισμό. Μετά τον μεγαλύτερο τραυματισμό: Στις 8 Νοεμβρίου 1998. Με άλλαξε αυτό, με βοήθησε. 13) Για να ζήσω την εμπειρία του ακόλουθου διαλόγου. «Καλημέρα Αλεσάντρο, πώς είσαι; Έχεις ξυπνήσει;». «Οχι. Για να είμαι ειλικρινής κοιμάμαι». «Ωραία, τότε είναι η ώρα για να ξυπνήσεις». Ήταν 06:00 τα ξημερώματα και το πρόσωπο που μου τηλεφώνησε ήταν ο Avvocato. 12) Για να παρακολουθώ την πορεία της μπάλας από την μακρινή μπαλιά του Αλεσάντρο Ορλάντο, να σταματήσω να την παρακολουθώ και ενστικτωδώς να προσπαθήσω να βρω την μπάλα και να τη στείλω στα δίχτυα, κρεμώντας τον τερματοφύλακα, με το εξωτερικό φάλτσο και σουτ στην κίνηση: Ήταν η 4η Δεκεμβρίου 1994, από 0-2 έγινε το 3-2 με το γκολ μου, που σήμανε την αντεπίθεση για το Scudetto. 11) Για να πετύχω το γκολ που σήμαινε ότι γινόμασταν παγκόσμιοι πρωταθλητές σε συλλογικό επίπεδο: Στις 26 Νοεμβρίου 1996, στο Τόκιο, 1-0 τη Ρίβερ Πλέιτ στο 82ο λεπτό. 10) Για τη φανέλα μου. Την κέρδισα με σκληρή δουλειά. Δεν την άφησα ποτέ. Το όνομα μου είναι πάνω της, είναι δική μου, από την ημέρα που αποφασίστηκε να υπάρχουν ονόματα πάνω στις φανέλες... Ήρθα την κατάλληλη στιγμή! 9) Για να υπάρξω συμπαίκτης με τους Αντόνιο, Τζιανλούκα, Ρομπέρτο, Μορένο, Φαμπρίτσιο, Μικελάντζελο, Τσίρο, Άντζελο, Τζιανκάρλο, Αντρέα, Ντίνο, Σέρτζιο, Γιούργκεν, Πάουλο, Ντιντιέ, Ζινεντίν, Φίλιπο, Νταβίντ, Νικολά, Μάσιμο, Αλέσιο, Λούκα, Βλαντιμίρ, Ατίλιο, Πιέτρο, Κριστιάν, Αλέν, Ραφαέλε, Μικέλε, Εντγκαρ, Φάμπιο, Ζλάταν, Πούμα, Πάτρικ, Μανουέλ, Μάουρο, Μαρτσέλο, Μαρκ, Ιγκόρ, Λιλιάν, Τζίτζι, Πάβελ, Πάολο, Στέφεν, Κλαούντιο, Τζόναθαν, Εμανουέλε, Τζιόρτζιο, Ντιέγκο, Αμα, Κριστιάνο, Αλεξάντερ, Χασάν, Ζντένεκ, Βιτσέντζο, Κριστιάν, Μόμο, Σεμπάστιαν, Αλμπέρτο, Σιμόνε και όλους τους υπόλοιπους... 8) Για την 5η Μαΐου 2002. 7) Για τα 29 Scudetti. 6) Για όλα τα κύπελλα. 5) Για να πετύχω το 200ο μου γκολ με τη Γιουβέντους. Να το πετύχω εναντίον της Φροζινόνε. Και να είμαι υπερήφανος που το πέτυχα εναντίον της Φροζινόνε στη Serie B. 4) Για τον Γκαετάνο Σιρέα και όλα όσα σημαίνει, για τη Γιουβέντους και όσους αγαπάνε το ποδόσφαιρο. 3) Για τον Τζιαμπιέρο Μπονιπέρτι και όλα όσα αντιπροσωπεύει, για τη Γιουβέντους και για μένα. 2) Για τον λόγο που δεν ξεχνάω ποτέ από πού ήρθα. Και για αυτό έφτασα εδώ που έφτασα. 1) Για το χθες και το σήμερα της Γιουβέντους. Πάνω από όλα, όμως, για τη Γιουβέντους του αύριο».

Luis Garcia

Ο Παναθηναϊκός είναι η 11η ομάδα στην καριέρα του Λουίς Γκαρσίας. Μια καριέρα που ξεκίνησε όταν η Μπαρτσελόνα τον παραχώρησε και εκτοξεύτηκε, όταν αποφάσισε να τον αγοράσει ξανά. Το gazzetta.gr παρουσιάζει το αγαπημένο παιδί της εξέδρας της Λίβερπουλ, που έγινε σύνθημα για μια συνήθεια που ουδέποτε είχε!

Γυρολόγος, ετών 24!

Ο χρόνος γυρίζει 32 χρόνια πίσω. Σε ένα προάστιο της Βαρκελώνης, ο Λουίς Χαβιέρ Σάντσεζ Σανθ ξεκινάει να ασχολείται με το ποδόσφαιρο. Αρχικά, στη σχολική ομάδα «Sant Adria», μια από τις πιο ανταγωνιστικές της ευρύτερης περιοχής και εν συνεχεία με τη λογική κατάληξη που έχει κάθε παιδί με ταλέντο. Στις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα. Πέρασε από όλα τα τμήματα υποδομών του συλλόγου, πριν προωθηθεί στην δεύτερη ομάδα το 1997. Σε δύο χρόνια είχε 78 συμμετοχές και 27 γκολ, γεγονός που προσέλκυσε αρκετές μικρότερες ομάδες της Ισπανίας. Ο Λουίς Φαν Γκάαλ αποφάσισε πως δεν τον χρειάζεται για την πρώτη ομάδα και σε ηλικία 21 ετών ξεκινάει η περιπλάνηση του Ισπανού επιθετικού. Η Βαγιαδολίδ, ούσα νεοφώτιστη στην Primera Division, θα τον αποκτήσει για να την ενισχύσει στη μεγάλη κατηγορία, ωστόσο μετά από έξι συμμετοχές θα τον παραχωρήσει δανεικό στην Τολέδο, ομάδα δεύτερης κατηγορίας. Στη δεύτερη την τάξει διοργάνωση θα πάρει περισσότερα παιχνίδια στο πόδια του και το καλοκαίρι του 2000 θα έρθει μια γνωριμία που θα του άλλαζε τη ζωή. Και μια συνεργασία, κατ' επέκταση. Ο Ράφα Μπενίτεθ, προπονητής στην Τενερίφη τότε, τον καλεί κοντά και στην αλυσίδα των δανεισμών του προστίθεται ένας ακόμα κρίκος. Με τον Ισπανό τεχνικό, τον οποίο όπως θα πει χρόνια αργότερα «θα ακολουθούσα οπουδήποτε με κλειστά μάτια», κάνει την καλύτερη σεζόν του. Πετυχαίνει 16 γκολ σε 40 παιχνίδια και η Τενερίφη προβιβάζεται στη μεγάλη κατηγορία. Επιστρέφει στη Βαγιαδολίδ και στην Primera Division κι έχει μια γεμάτη χρονιά με 25 συμμετοχές και εφτά γκολ. Ακολουθεί η Μαδρίτη! Μόνο που ο Λουίς Γκαρσία δεν θα αποτελούσε ένα ακόμα όνομα στη λίστα των παικτών που κάνουν στην Ισπανία το... αιώνιο δρομολόγιο, αλλά στην πρωτεύουσα θα... ασκούσε το μίσος του για τη Ρεάλ. Υπογράφει με την Ατλέτικο Μαδρίτης, η οποία πληρώνει 3,6 εκ. ευρώ για να τον αγοράσει και στα 24 του χρόνια δείχνει πιο έτοιμος από ποτέ. Πετυχαίνει εννέα γκολ σε 30 παιχνίδια και – επιτέλους – θα έκανε το όνειρό του πραγματικότητα. Η πόρτα του «Καμπ Νου», μετά από απαίτηση του Φρανκ Ράικαρντ ανοίγει. Η Μπαρτσελόνα ξοδεύει έξι εκ. ευρώ για να αποκτήσει ένα δικό της παιδί και να μάθει πως τα λάθη πληρώνονται.

Rafa calling!

Μετά από πέντε χρόνια περιπλάνησης, ο Λουίς Γκαρσία βρίσκεται στην Ιθάκη του. Με την Μπαρτσελόνα σκοράρει τέσσερις φορές σε 25 ματς και παρότι ο Φρανκ Ράικαρντ του ζητάει να μείνει στην Βαρκελώνη, εκείνος έχει πάρει την απόφασή του. Ο Ράφα Μπενίτεθ, ο οποίος το καλοκαίρι του 2004, προσλαμβάνεται από τη Λίβερπουλ τον θέλει κοντά του. Ο Γκαρσία παίρνει την μεγάλη απόφαση, η αγγλική ομάδα πληρώνει τη ρήτρα των 9 εκ. ευρώ που προβλεπόταν στο συμβόλαιό του και ξεκινάει μια καινούργια ζωή, μια διαφορετική καριέρα. Το πρώτο διάστημα στο «Άνφιλντ» θα είναι πολύ πιο δύσκολο απ' ό,τι το φανταζόταν. Η ξένη γλώσσα, ο διαφορετικός τρόπος ζωής, το φαγητό, αλλά και η γυναίκα του, η οποία διανύει τους πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης της. «Πίστευα πως είχα εμπειρία στις αλλαγές ομάδων και δεν θα μου ήταν δύσκολο. Αποδείχθηκε κάτι εντελώς διαφορετικό. Όλα ήταν δύσκολα για μένα, αλλά όταν παίζεις ποδόσφαιρο δεν μπορείς να σκέφτεσαι που ζεις και αν σ' αρέσει. Δουλειά σου είναι ο αγωνιστικός χώρος και πρέπει να βρεις τρόπο να προσαρμοστείς», θα δήλωνε λίγο καιρό μετά, όταν έμοιαζε για τα καλά να έχει μπει στο κλίμα της Λίβερπουλ. Σε αντίθεση με αρκετούς ξένους ποδοσφαιριστές, η πρώτη σεζόν του Λουίς Γκαρσία στην Αγγλία ήταν και η καλύτερη. Πέτυχε 13 γκολ σε 44 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις, όμως ένα ήταν εκείνο που έγραψε το όνομά του στην ιστορία της αγγλικής ομάδας. Εκείνο το γκολ που ο Ζοσέ Μουρίνιο χαρακτήρισε ως «γκολ-φάντασμα» και το οποίο έδωσε την πρόκριση στη Λίβερπουλ απέναντι στην Τσέλσι στον ημιτελικό του Champions League τη σεζόν 2004-05. Γκολ είχε πετύχει και στα προημιτελικά, γεγονός που τον καθιστούσε ως ένα παίκτη κλειδί για την κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου εκείνη τη σεζόν από τη Λίβερπουλ. «Αυτή η χρονιά άλλαξε τα πάντα σε μένα. Άφησα τη χώρα μου, την ομάδα της ζωής μου, γεννήθηκε το πρώτο μου παιδί», θα πει όταν ηρεμήσει από την ένταση της σεζόν, ενώ θα εγκαταλείψει και κάτι ακόμα. Το σήμα κατατεθέν του, την πλούσια χαίτη και την κορδέλα που συνήθιζε να έχει στα μαλλιά.«Η Αγγλία με άλλαξε», δικαιολογείται! Δεν είχε αλλάξει, ωστόσο, ακόμα την αξία του. Άλλοτε αγωνιζόμενος ως επιθετικός και άλλοτε στη μεσαία γραμμή, ο Λουίς Γκαρσία παρέμενε σημαντικός για τη Λίβερπουλ. «Η αγαπημένη μου θέση είναι να παίζω ακριβώς πίσω από τον επιθετικό, γιατί μου δίνει τη δυνατότητα να κινούμαι και να έχω ελευθερία. Είμαι, όμως, ένας παίκτης που ακούει τις οδηγίες του προπονητή. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημά μου είναι το χάρισμα να αντιλαμβάνομαι τις φάσεις και να είμαι κοντά στο γκολ»,δηλώνει για τον εαυτό του. Η δεύτερη σεζόν του στην Αγγλία θα είναι πολύ κοντά με την πρώτη σε αριθμούς. 48 συμμετοχές και έντεκα γκολ, όμως δεν δημιούργησε την ίδια αίσθηση στην ομάδα του. Οι εμφανίσεις του, ωστόσο, ήταν αρκετές για να τον στείλουν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 και να παίξει σε τρία παιχνίδια της Ισπανίας. Σπουδαίο κατόρθωμα, αν αναλογιστούμε ότι το ντεμπούτο του στην Εθνική της χώρας του έγινε το 2005!

Η πτώση.

.. Μετά από δύο πετυχημένες σεζόν με τη Λίβερπουλ, ο Λουίς Γκαρσία ήξερε πλέον που βρισκόταν και τι απαιτήσεις υπήρχαν από εκείνον. Ξεκίνησε τη σεζόν αποτελώντας την ίδια αξιόπιστη λύση που ήταν και πρωτύτερα. Πρόλαβε να παίξει σε 17 παιχνίδια και να σκοράρει έξι φορές (τα τρία γκολ στην Ευρώπη), πριν χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Στις 10 Ιανουαρίου του 2007 υπέστη ρήξη συνδέσμων στο γόνατο κατά τη διάρκεια του αγώνα με την Άρσεναλ. Ήταν το τελευταίο του παιχνίδι με τη Λίβερπουλ. Το καλοκαίρι αποφάσισε να επιστρέψει στην Ισπανία. Σε μια εποχή που η Λίβερπουλ βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις με την Ατλέτικο Μαδρίτης για τον Φερνάντο Τόρες, έγινε και το deal για τον Λουΐς Γκαρσία, έστω κι αν οι δύο μεταγραφές δεν μπλέχτηκαν. Οι Μαδριλένοι πλήρωσαν 6 εκ. ευρώ για να τον αποκτήσουν, ωστόσο δεν ήταν πια ο ίδιος παίκτης. Τα δύο γκολ που πέτυχε σε όλη τη σεζόν και ένα standing ovation, όταν επέστρεψε ως αντίπαλος στο «Άνφιλντ» ήταν οι μοναδικές στιγμές που ξύπνησαν τις μνήμες του παρελθόντος. Η δεύτερη σεζόν στην Ατλέτικο Μαδρίτης ήταν ακόμα πιο απογοητευτική με 20 συμμετοχές και μηδέν γκολ. Η Ατλέτικο αποφάσισε να τον αφήσει ελεύθερο το καλοκαίρι του 2009 και τον Αύγουστο ο Λουίς Γκαρσία θα υπέγραφε στη Ρασίνγκ Σανταντέρ. 14 εμφανίσεις και μηδέν γκολ αργότερα, η ισπανική ομάδα έλυσε το συμβόλαιό του. Στη διάρκεια του καλοκαιριού ακούστηκαν και γράφτηκαν σενάρια στον ισπανικό Τύπο για ενδιαφέρον πολλών ελληνικών ομάδων. Ο Άρης, η Λάρισα και ο Πανιώνιος επιχείρησαν να τον προσεγγίσουν, όμως το υψηλό του κασέ (αμειβόταν με 1 εκ. ευρώ στην Ισπανία) ήταν αποτρεπτικό. Ο Παναθηναϊκός ήρθε να του δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στην καριέρα του. Όπως έκανε και με τον Σισέ, τον συμπαίκτη του στη Λίβερπουλ στις καλές στιγμές...

Το αγγλικό πρωινό και η Σαγκριά! Εκείνα τα αγγλικά μεσημέρια, με τα σύννεφα στον ουρανό και τον ήλιο να αποτελεί σπάνια προσθήκη στο τοπίο, ο Λουίς Γκαρσία έζησε τις καλύτερες στιγμές του. Το γνωστό τραγούδι «you are my sunshine», παραφραζόταν προς τιμήν του. «Luis Garcia, he drinks Sangria. He came from Barca, to give us joy. He' s five foot seven, he's football heaven. So please don' t take our Louis away!». Ένα σύνθημα που τον συνόδευε σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του στην Αγγλία, όπως και ο... μύθος για τη Σαγκριά. «Δεν πίνω αλκοόλ, όμως λατρεύω αυτό το τραγούδι. Καμιά φορά μου το τραγουδάνε και στα αποδυτήρια. Το ξεκινάει ένας και ακολουθούν οι υπόλοιποι». Το αλκοόλ – ιδιαίτερα τις μπύρες – δεν κατάφεραν οι Άγγλοι να τις περάσουν στις συνήθειές του, όμως το κατόρθωσαν με το πρωινό τους.«Το λατρεύω, το λατρεύω, το λατρεύω. Μ' αρέσουν τα φασόλια, η ομελέτα, τα λουκάνικα, τα μανιτάρια. Όλα!», παραδέχεται σε συνέντευξη για τις συνήθειές του. Σε μια συνέντευξη, όπου αποκάλυψε κι άλλες πτυχές του χαρακτήρα του. Όπως για παράδειγμα ότι ο Ζορό ήταν ο αγαπημένος του παιδικός ήρωας, ότι του αρέσει να παίζει κιθάρα, πως ασχολείται με τα «βελάκια» (σ.σ. Darts), πως παιδικό του είδωλο ήταν ο Μίκαελ Λάουντρουπ και καλύτερος παίκτης που έχει δει ποτέ ο Ροναλντίνιο. Ο Λουίς Γκαρσία είναι παντρεμένος με την Ρακέλ, με την οποία έχουν δύο παιδιά, το πρώτο εκ των οποίων γεννήθηκε στην Αγγλία, εξ ου και ο συνηθισμένος πανηγυρισμός του με το δάκτυλο στο στόμα. Στο νησί έκανε και καθήκοντα μοντέλου, για τη φίρμα ρούχων «H&M» και τα παπούτσια UMBPRO. Αγαπημένος του τραγουδιστής είναι ο Φιλ Κόλινς και αγαπημένο του τραγούδι «another day in paradise!». Σαν κι αυτή που εύχεται να συναντήσει στην Ελλάδα.

Albert Riera

Ο Αλμπέρτ Ριέρα, είναι το μεγάλο «στοίχημα» του Βαγγέλη Μαρινάκη για τον νέο Ολυμπιακό και αναμένεται η απάντηση της Λίβερπουλ.

Όταν μιλάμε για, πιθανό, ερχομό παικτών του διαμετρήματος του Αλμπέρτ Ριέρα στην πατρίδα μας, σαφώς αντιλαμβανόμαστε ότι το ποδόσφαιρο γίνεται πιο ενδιαφέρον από ότι πραγματικά είναι. Ο Αλμπέρτ Ριέρα είναι το «μπαμ» που επιθυμεί να πραγματοποιήσει αυτό το καλοκαίρι ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Ολυμπιακός, Βαγγέλης Μαρινάκης και να στείλει τους οπαδούς των Πειραιωτών για καλωσόρισμα στο «Ελευθέριος Βενιζέλος».

Για τη καριέρα του Ισπανού άσου της Λίβερπουλ, πολλά μπορεί να γραφτούν και να ειπωθούν, ωστόσο η εικόνα του (Ριέρα) τόσο εντός Άνφιλντ όσο και εκτός αυτού μπορεί να βγάλει πιο σαφή και επισφαλής συμπεράσματα.

Ένας σύγχρονος «γητευτής»

Η θέση του αριστερού χαφ είναι μία από τις πιο ενδεδειγμένες αλλά και συνάμα πιο δύσκολες σε εφαρμογή, στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Συνήθως, σπάνια βρίσκεις χαρισματικούς παίκτες με… εκπληκτικό αριστερό πόδι μιας και το σύνηθες δεξί είναι… αυτό που χρησιμοποιείται περισσότερο στον «βασιλιά» των σπορ από την πλειονότητα των ποδοσφαιριστών που απαρτίζουν το παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Ο Άλμπερτ Ριέρα Ορτέγκα, είδε για πρώτη φορά την όψη της ζωής στις 15 Απριλίου του 1982 στις υπέροχες από όλες τις απόψεις Βαλεαρίδες νήσους της ιβηρικής χερσονήσου. Το ποδόσφαιρο ήταν κάτι που τον κέντρισε από μικρό παιδί και σε ηλικία 19 ετών ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία στην ομάδα της Μαγιόρκα. Η πρώτη σεζόν… κύλησε χλιαρά με τρεις συμμετοχές κι ένα γκολ στην ομάδα της πατρίδας του.

Αντιθέτως, η επόμενη σεζόν ήταν αναμφίβολα καλύτερη μιας και ο Άλμπερτ σημείωσε δύο τέρματα σε 13 συνολικά αναμετρήσεις. Η τρίτη χρονιά ήταν η ενδεδειγμένη και η καλύτερη από όλες μιας και είχε 40 συμμετοχές και 3 γκολ.

Έγινε «Γάλλος»

Έπειτα ακολούθησε η πρόταση της Μπορντό, μιας ομάδας μεγαλύτερου βεληνεκούς που του έδωσε την ευκαιρία να κάνει το βήμα… στο εξωτερικό. Στους Γιρονδίνους είχε 67 συμμετοχές και 7 τέρματα. Διόλου ευκαταφρόνητη συγκομιδή αν σκεφτεί κάποιος το νεαρό της ηλικίας του αλλά και την εν μέρει άγνωστη ταυτότητα του στο φίλαθλο κοινό.

Το 2005 επαναπατρίζεται και γίνεται κάτοικος Βαρκελώνης φορώντας τη φανέλα της καταλανικής, Εσπανιόλ (11 συμμετοχές, 0 γκολ) ενώ μεσούσης της περιόδου μεταβαίνει… στην πρώτη γνωριμία του με την Αγγλία όπου φόράει τη φανέλα της Μάντσεστερ Σίτι έχοντας 19 συμμετοχές και ένα τέρμα με τους «πολίτες».

Η γνωριμία με τον Ερνέστο

Η επιστροφή του στην Βαρκελώνη τον βρίσκει να συναντιέται για πρώτη φορά με έναν επίσημο αγαπημένο του Ολυμπιακού, τον Ερνέστο Βαλβέρδε και τη σεζόν 2006-07 έπαιξε σε 44 παιχνίδια και σκόραρε 8 φορές. Από κει και πέρα, η επόμενη σεζόν τον βρήκε με 39 συμμετοχές και τέσσερα γκολ.

This is Anfield»

Το καλοκαίρι του 2007 η Λίβερπουλ «χτυπάει» την πόρτα της καταλανικής ομάδας και ζητάει τον Ριέρα για να τον κάνει κάτοικο και επίσημα κάτοικο Άνφιλντ. Ο Ισπανός απαντάει καταφατικά και η μεγαλύτερη ομάδα που αγωνίζεται μέχρι και σήμερα, είναι γεγονός. Σε 89 συμμετοχές έχει 9 γκολ.

Η περσινή σεζόν που ολοκληρώθηκε τον Μάιο στο «μεγάλο νησί» δεν ήταν η ενδεδειγμένη αλλά και η καλύτερη για τον άσο από τις Βαλεαρίδες. Ο Ίβηρας αριστερός χαφ δεν είχε τις καλύτερες σχέσεις με τον Ράφα Μπενίτεθ και χρησιμοποιήθηκε μόνο σε 15 παιχνίδια των «ρεντς» χωρίς ωστόσο να σημειώσει κάποιο γκολ.

Κεφάλαιο «Φούριας Ρόχας»

Ο Ριέρα δεν έδωσε το παρών στο πρόσφατο Μουντιάλ που έλαβε χώρα στη Νότια Αφρική ωστόσο η παρουσία του στην εθνική ομάδα της χώρας του μόνο αμελητέα δεν είναι. Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί… ξένο σώμα για την ομάδα του Βιθέντε Ντελ Μπόσκε.

Το ταξίδι του με την πρωταθλήτρια κόσμου και Ευρώπης ξεκίνησε το 2000 στην ομάδα των Ελπίδων. Στη συνέχεια τη σεζόν 2002-03 μεταπήδησε στην ομάδα κάτω των 21 ενώ το 2007πήρε το «χρίσμα» από τον τότε τεχνικό των Ρόχας, Λουίς Αραγονές και ανέβηκε για πρώτη φορά στην ανδρική ομάδα. Με τους Φούριας μετράει 16 συμμετοχές και 4 γκολ στο ενεργητικό του.

Η σωματοδομή του με ύψος 1.87 και 77 κιλά είναι δεδομένη για τη θέση που αγωνίζεται. Ο ίδιος χαρακτηρίζεται για τη ταχύτητα που τον διέπει αλλά και τις καλές σέντρες και πάσες που βγάζει σε πολύ συχνό ρυθμό.

Επιπρόσθετα, τα τακουνάκια του είναι… μαγικά όπως θα διαπιστώσετε στo παρακάτω βίντεο χάι λάιτ που σας παραθέτουμε.

Η... δικιά του Ιουλία

Ο Άλμπερτ Ριέρα είναι παντρεμένος με την Ρωσίδα Ιουλία Κορολούοβα. Αμφότεροι συναντήθηκαν το 2001 στη Μαγιόρκα, στην… ανατολή της καριέρας του Άλμπερτ στο ποδόσφαιρο. Η Ιουλία είναι τέσσερα χρόνια μεγαλύτερη του.

Γνωριστήκαν σε ένα κλαμπ των Βαλεαρίδων… και κόλλησαν από τη πρώτη στιγμή, μέχρι που αργότερα άρχισαν να βγαίνουν και εν τέλει … κρεμάστηκαν, με τα στεφάνια της αιώνιας αγάπης και αφοσίωσης. Ο Ριέρα έχει μία κόρη με την Ρωσίδα σύντροφο του την Αλεξάνδρα η οποία γεννήθηκε τον περασμένο Οκτώβριο. Αξίζει να σημειωθεί πως η Ιουλία είναι πολύ καλή φίλη με τη γυναίκα του συμπατριώτη του και συμπαίκτη του, Φερνάντο Τόρες, Ολάλα.

Gattuso

Στα εγκαίνια του ιχθυοπωλείου του είδε το παιδικό του όνειρο να γίνεται πραγματικότητα. Παρότι η ζωή και η καριέρα του Τζενάρο Γκατούζο είναι το όνειρο κάθε παιδιού.

Κάποτε στην Ιταλία!

Χριστούγεννα του 1982, σε ένα χωριό που τους χειμερινούς μήνες έμοιαζε να χάνει τη ζωή του. Ένα μικρό παιδί, τεσσάρων χρονών τότε, θα ανοίξει το δώρο που τον περίμενε κάτω από το δέντρο. Μια μπάλα ποδοσφαίρου και μια εμφάνιση θα κάνουν τα μάτια του να λάμψουν και τη φαντασία του να γεννήσει εικόνες και όνειρα. «Δεν ήταν κάποιας ομάδας, αλλά δεν είχε σημασία. Ήταν η δική μου», θα πει χρόνια αργότερα για το ερέθισμα που τον έκανε να βλέπει το ποδόσφαιρο ως επαγγελματικό προσανατολισμό.

Ο Τζενάρο Ιβάν Γκατούζο γεννήθηκε τις πρώτες μέρες του 1978, στις 9 του Ιανουαρίου. Μεγάλωσε στο Κοριλιάνο Καλάμπρο, στην Καλάμπρια. Ένα χωριό που ζει τους θερινούς μήνες, κυρίως λόγω χάρη στην αλιεία. Τα άδεια κουτιά λαδιού των ψαράδων ήταν τα πρώτα αυτοσχέδια δοκάρια και η παραλία το πρώτο του γήπεδο. Εκεί που με τους φίλους του έπαιζε ατελείωτες ώρες το καλοκαίρι, τις περισσότερες φορές ξυπόλητος, από φόβο μη χαλάσει τα παπούτσια, που αργότερα που είχε αγοράσει ο πατέρας του.

Ο Φράνκο Γκατούζο είχε μέσα του την τρέλα του ποδοσφαίρου, αλλά και το απωθημένο που του είχε μείνει από μια καριέρα που έφτασε μέχρι τη Serie D. Από εκείνον, ο Γκενάρο κληρονόμησε την ενεργητικότητά του και το πάθος για το παιχνίδι. «Είναι χειρότερος από εμένα. Συνέχεια δούλευε το μυαλό του κι έψαχνε να βρει κάτι καινούργιο. Δεν ανεχόταν να χάνει ούτε στα χαρτιά». Η οικογένεια Γκατούζο ολοκληρωνόταν με δύο κορίτσια.

Η Φραντσέσκα, καρμπόν του Τζενάρο, η οποία τρέχει τα μαγαζιά που έχει αγοράσει ο Γκατούζο και η Ίντα, η οποία ξέφυγε στο DNA και κληρονόμησε τα χαρακτηριστικά της μητέρας τους. Δικηγόρος στο επάγγελμα, ήρεμη και χαλαρή στον τρόπο ζωής της. «Είμαι πολύ δεμένος μαζί τους. Απλά, είναι ελάττωμα του χαρακτήρα μου να μην το δείχνω. Μόνο όσοι είναι πολύ κοντά μου, αντιλαμβάνονται τα συναισθήματά μου».

Δεμένος είναι με ολόκληρη την οικογένειά του. Ο πατέρας του δούλευε ως ξυλουργός για να μπορεί να εξασφαλίσει τα προς το ζην, αν και υπήρχαν φορές που δεν τα κατάφερνε.«Αγχωνόμουν όταν έβλεπα πως υπήρχαν στιγμές που δεν μπορούσε να μας προσφέρει όσα χρειαζόμασταν», θυμάται ο Ιταλός ποδοσφαιριστής, που ακόμα και σήμερα όποτε βρίσκει χρόνο, επιστρέφει στο πατρικό του για να πιει ένα ποτήρι κρασί με τον Φράνκο.

Τα δοκιμαστικά και η επιτυχία...

Από τις παραλίες της Καλάμπρια, θα ερχόταν κάποια στιγμή η ώρα για το επόμενο βήμα. Για τον Τζενάρο Γκατούζο ήρθε στα 13 του χρόνια, αλλά ήξερε πως θα έπρεπε να ιδρώσει για να τα καταφέρει. Φεύγοντας, άλλωστε, από το χωριό του είχε ξεκινήσει να δουλεύει για να βοηθάει τον πατέρα του και είχε φτιάξει τα πρώτα του ξύλινα κουτιά. Η Μπολόνια ήταν η πρώτη ομάδα που θα τον δοκίμαζε σε μια διαδρομή γεμάτη εμπόδια.

Ο Τζενάρο Γκατούζο άφησε το σπίτι του και την οικογένειά του πριν καλά-καλά μπει στην εφηβεία και με την μητέρα του να κλαίει, παρακαλώντας τον να μείνει στο χωριό τους.«Ακόμα θυμάμαι τα δάκρυα της μητέρας μου, όταν τους αποχαιρετούσα. Ήμουν αποφασισμένος να μην γυρίσω πίσω, αν δεν τα έχω καταφέρει». Το πείσμα του ήταν εκείνο που τον κράτησε όρθιο, όταν η Μπολόνια τον απέρριψε και η Περούτζια ήταν εκείνη που θα αποφάσιζε να πάρει το ρίσκο. «Κατέληξα σε ένα μικρό ξενώνα μαζί με άλλα παιδιά. Υπήρχαν στιγμές που ομολογώ πως σκέφτηκα να φύγω, όπως έκαναν άλλοι συνάδελφοί μου, που εντέλει απέτυχαν».

Στην Περούτζια θα μεγαλώσει ποδοσφαιρικά και στα 15 του χρόνια θα έχει φτιάξει το όνομά του. Θα κάνει ντεμπούτο στη Serie A στα 17 του χρόνια και αποκτήσει έναν καλό φίλο και... οδηγό! «Θα είμαι πάντα ευγνώμον στον Μάρκο Ματεράτσι, γιατί μου συμπεριφέρθηκε σαν πατέρας και δεν είχε ποτέ αντίρρηση να με πηγαίνει σε όποιο σημείο της πόλης του ζητούσα!». Το ντεμπούτο του έγινε απέναντι στη Μπολόνια, την ομάδα που τον είχε απορρίψει, γιατί ποτέ η μοίρα δεν αφήνει τα πράγματα στην τύχη. Εκείνη τη σεζόν θα αναδεικνυόταν ο καλύτερος παίκτης της Περούτζια. Κι αντί για ήρωας θα γινόταν φυγάς...

Απόδραση στη Σκωτία!

Η επόμενη σελίδα στην καριέρα του Τζενάρο Γκατούζο, θα έμοιαζε με ταινία από εκείνες που έκαναν γνωστό τον πιο διάσημο οπαδό της επόμενης ομάδας του. Ο Σον Κόνερι, οι Ρέιντζερς και ένα ολόκληρο παιχνίδι κατασκοπίας, με τον Ιταλό να φεύγει... νύχτα από την Περούτζια για να υπογράψει τετραετές συμβόλαιο με τη σκωτσέζικη ομάδα. Δεν δεσμευόταν με επαγγελματικό συμβόλαιο στην Περούτζια και τα 500 χιλ. ευρώ ετησίως ήταν πολύ δελεαστικά για να τα απορρίψει. Μετά από ανταλλαγή επιστολών επί μήνες, καταγγελίες, προσφυγές και προτάσεις, τίποτα δεν μπορούσε να αλλάξει. Ο Γκατούζο θα έπαιζε στην Σκωτία!

Η πρώτη του χρονιά, παρότι δεν γνώριζε λέξη αγγλικά, θα ήταν εξαιρετική. Έστω κι αν έπρεπε να περάσει τα... μαρτύρια του Πολ Γκασγκόιν. «Ο Πολ συνήθιζε να κάνει καψώνια σε όλους τους νέους. Για παράδειγμα, μια φορά έκανε κακά του στην κάλτσα μου. Ευτυχώς το είδα, πριν τη φορέσω». Για τον τότε τεχνικό των Ρέιντζερς, Γουόλτερ Σμιθ, ήταν αναντικατάστατος και για τον κόσμο σύντομα θα γινόταν ο δικός τους «braveheart». Η αλλαγή στον πάγκο της σκωτσέζικης ομάδας και η επιλογή του Ντικ Άντβοκαατ να τον «γυρίσει» κεντρικό αμυντικό, οδήγησαν σε μια άλλη επιστροφή. Εκείνη του Γκατούζο στην Ιταλία.

«Όταν έφυγα από την Γλασκώβη, δεν ήταν από την κύρια πύλη. Αναγκάστηκα να τρέξω σαν κλέφτης και είμαι ένας παίκτης που θέλω οι οπαδοί να θυμούνται και όχι κάποιος που τρέχει τη νύχτα. Γι' αυτό και δεν έχει κλείσει αυτό το κεφάλαιο για μένα», είχε πει σε συνέντευξή του, με τη σκέψη επιστροφής να υπάρχει στο μυαλό του. Με τη Σκωτία, άλλωστε, απέκτησε στο σύντομο πέρασμά του ιδιαίτερη σχέση...

Χωρίς φίλους σε μια ξένη πόλη, ο Γκατούζο είχε βρει καταφύγιο σ' ένα ιταλικό εστιατόριο στην πόλη. Εκεί γνώρισε τον ιδιοκτήτη, ο οποίος θα έμελλε να είναι ο πεθερός του! Η φωτογραφία της Μόνικα, η οποία σπούδαζε εκείνη την εποχή στην Ιταλία, είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον του και όταν γνωρίστηκαν, δεν χώρισαν ποτέ. Την παντρεύτηκε, την αποκαλεί γυναίκα της ζωής του, τη ζηλεύει, τη θαυμάζει για την υπομονή της απέναντί του και τη λατρεύει γιατί είναι η μητέρα των δύο του παιδιών. Της 6χρονης Γκαμπριέλα και του 3χρονου Φράνσις.

Επιστροφή και καταξίωση!

Στην επιστροφή του στην Ιταλία, θα τον ακολουθούσε. Παράτησε το πανεπιστήμιό της και έμεινε μαζί του στο Σαλέρνο. Ο Τζενάρο Γκατούζο είχε γίνει ο πιο ακριβός παίκτης στην ιστορία της Σαλερνιτάνα, η οποία πλήρωσε 9 εκ. δολάρια για να τον αποκτήσει και επένδυσε πάνω του της ελπίδες της για παραμονή στην μεγάλη κατηγορία. Ήταν, άλλωστε, μόλις η δεύτερη φορά που θα έπαιζε στα σαλόνια. Για ένα βαθμό, δεν τα κατάφερε και υποβιβάστηκε. Η δυστυχία του ενός, όμως, μπορεί να είναι ευτυχία για κάποιον άλλον και ο Γκατούζο, απορρίπτοντας προσφορά της Ρόμα, θα αναχωρούσε για το Μιλάνο. Εκεί που θα κέρδιζε τα πάντα!

Από το 1999 μέχρι το 2010 έχτισε μια ολόκληρη ζωή στο Μιλάνο. Κέρδισε μόλις ένα νταμπλ και ένα σούπερ καπ στην Ιταλία, αλλά και δύο Champions League, ένα Διηπειρωτικό, ενώ συμμετείχε στον χαμένο τελικό της Κωνσταντινούπολης. Στέφθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής με την Ιταλία στην Γερμανία και όταν το καλοκαίρι του 2008, υπήρχε το ενδεχόμενο να φύγει για το Μόναχο, ο Αντριάνο Γκαλιάνι του είπε: «Αν μου πεις ότι φεύγεις, θα πηδήξω τώρα από το παράθυρο!».

Υπήρξε αδυναμία του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, αλλά κυρίως των οπαδών της Μίλαν. Όχι άδικα, αφού συνήθιζε να σκυλιάζει μέσα στο γήπεδο. Ακόμα και όταν έπαθε ρήξη συνδέσμων, κατάφερε να παίξει μπάλα μέσα σε 5,5 μήνες και όχι να ξεκινήσει προπονήσεις σε έξι, όπως προέβλεπαν οι γιατροί.

Οι άγνωστες πτυχές!

Ένας άνθρωπος που ξεκίνησε από ένα ψαροχώρι και έχει καταφέρει να βρεθεί στην κορυφή του κόσμου. Πάντα με την ίδια αγάπη για ό,τι κάνει, με την ίδια θέληση να πετύχει και με την ίδια παιδική ψυχή. Το ποδοσφαιρικό του όνειρο να παίξει στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το έχει εγκαταλείψει, αλλά όχι τον... παιδικό του επαγγελματικό προσανατολισμό. Από τα 13 του χρόνια ήθελε να γίνει ψαράς και το κατάφερε πριν 1,5 χρόνο, όταν άνοιξε το δικό του ιχθυοπωλείο. «Πολλοί μπορεί να με κοροϊδεύουν, αλλά για μένα είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα».

Είναι ένας ποδοσφαιριστής που αποκλίνει πολύ από το μοντέλο που υπάρχει σήμερα. Δεν έχει καμία σχέση με το facebook, αντιθέτως δηλώνει πως «ήταν εκπληκτικό και μόνο το γεγονός ότι έμαθα τι είναι το skype!». Τηλεφωνεί συχνά στους γονείς του για να τους πει ότι τους αγαπάει και μιλάει με την προφορά της περιοχής του, κοιμάται μόνος του στις αποστολές γιατί κανείς δεν τον αντέχει και γράφτηκε σε ιδιωτικό σχολείο για να ολοκληρώσει τις σπουδές του και να πάρει πτυχίο λογιστικής.

Έχει κάνει διαφημίσεις εσωρούχων για τον οίκο Dolce&Gabbana και δήλωσε πως «ντράπηκα πάρα πολύ όταν είδα τη διαφήμιση», έχει γράψει τρία βιβλία, έχει πρωταγωνιστήσει σε διαφημίσεις της Vodafone, της Gillette, της Coca Cola και της NIKE, αφού παρότι δεν είναι όμορφος, έχει πέραση στις γυναίκες. Εκείνο, όμως, για το οποίο κυρίως μνημονεύεται είναι το φιλανθρωπικό του έργο.

«Για εκείνους που είναι λιγότερο τυχεροί από εμένα, νιώθω ότι έχω μια ζωή μπροστά μου να τους προσφέρω, έστω κι αν καμιά φορά δεν θα φαίνομαι», δηλώνει και το κάνει πράξη. Είναι ιδρυτής του «Foundation Rino Gattuso Forza Ragazzi», το οποίο βοηθάει τη γενέτειρά και όλη τη Καλάμπρια. Αυτή την εποχή προσπαθεί να ανακαινίσει το νοσοκομείο, ενώ το 2009 ο Γκατούζο εγκαινίασε το πρώτο γήπεδο ποδοσφαίρου στο χωριό του, το οποίο έγινε και σχολή και φιλοξενεί σήμερα 120 παιδιά

«Το ποδόσφαιρο μπορεί να κρατήσει τα παιδιά μακριά από τους δρόμους. Πάντα υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκονται σε χειρότερη μοίρα από εμάς και πρέπει να τους βοηθάμε».

Damien Plessis

Ο Νταμιάν Πλεσίς μπορεί να είναι μόλις 22 ετών αλλά βρίσκεται στην ποδοσφαιρική... πιάτσα εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια. Ο Γάλλος αμυντικός μέσος ξεκίνησε την καριέρα του στην ηλικία των 13 ετών στη Σατορού και δύο χρόνια μετά μετακόμισε στις Ακαδημίες της Λιόν. Ο Πλεσίς εντυπωσίασε τόσο με τους Νέους όσο και με τις «ρεζέρβες» της γαλλικής ομάδας και στην διετία 2005-07 αγωνίστηκε σε 16 ματς, αλλά δεν μπόρεσε να προωθηθεί στην πρώτη ομάδα της «Ολιμπίκ».

Παραλίγο... μετάλλιο!

Το καλοκαίρι του 2007 ήταν στις κλήσεις των «τρικολόρ» για το UEFA U19 Championship που πραγματοποιήθηκε στην Αυστρία. Και εκεί ο Πλεσίς έδειξε δείγματα των ικανοτήτων του αν και είχε αποβληθεί στην ισόπαλη (1-1) αναμέτρηση με την Γερμανία στο πρώτο παιχνίδι της διοργάνωσης. Παρά την αποβολή ο Πλεσίς βοήθησε την εθνική ομάδα της Γαλλίας να φτάσει μέχρι τα ημιτελικά του τουρνουά όπου αποκλείστηκε από την εκπληκτική Ισπανία.

Επιβράβευση με μεταγραφή

Οι εμφανίσεις του με το εθνόσημο έκαναν τον τότε προπονητή της Λίβερπουλ, Ράφα Μπενίτεθ να τον πάρει στο λιμάνι τον Αύγουστο του 2007 υπογράφοντας τριετές συμβόλαιο συνεργασίας. Ο νεαρός Γάλλος πήρε την φανέλα με τον νούμερο 47 με τον Ισπανό προπονητή των «κόκκινων» κατά την παρουσίαση του να του πλέκει το εγκώμιο: «Είναι ένας καλός παίκτης, μεγαλόσωμος και δυνατός. Είμαστε σίγουροι πως θα μας βοηθήσει και θα τα πάει καλά. Είναι ένα νεαρό παιδί με πολύ χρόνο να δουλέψει το παιχνίδι και ανάλογα με την βελτίωση του θα δείξει πόσο γρήγορα μπορεί να ενταχθεί στην ομάδα».

Πρωτάθλημα με τις ρεζέρβες

Το ξεκίνημα της καριέρας του Πλεσίς στη Λίβερπουλ έγινε με τις ρεζέρβες στο Μέλγουντ (προπονητικό κέντρο) και η πρώτη του εμφάνιση με την «κόκκινη» φανέλα ήταν σε ένα φιλικό προετοιμασίας με την Κρου στις 11 Σεπτεμβρίου του 2007. Ολη τη σεζόν την πέρασε μπροστά από το κεντρικό αμυντικό δίδυμο της Λίβερπουλ δείχνοντα εξαιρετικές ικανότητες στο να προωθεί την μπάλα, την ψυχραιμία του αλλά και τις έξυπνες θέσεις που έπαιρνε στον αγωνιστικό χώρο. Ηταν από τα πιο σημαντικά «κλειδιά» του Γκάρι Αμπλετ (προπονητής) για την κατάκτηση του πρωταθλήματος «ρεζερβών» της Πρέμιερ Λιγκ. Είχε αρχίσει να αποδεικνύει πως ένα μεγάλο αστέρι γεννιέται...

Ντεμπούτο με αντίπαλο τον Ζιλμπέρτο Σίλβα

Η πρόοδος του δεν πέρασε απαρατήρητη από την πρώτη ομάδα και έκανε καταπληκτικό ντεμπούτο στις 5 Απριλίου του 2008 κόντρα στην Αρσεναλ (1-1) στο Λονδίνο όταν τέθηκε αντιμέτωπος στη μεσαία γραμμή με τον Ζιλμπέρτο Σίλβα (φωτό) αλλά και τον Σεσκ Φάμπρεγας. Πλέον θα είναι συμπαίκτης με τον Βραζιλιάνο αμυντικό μέσο και μάλιστα μπακ απ του στο τριφύλλι. Από πολλά σάιτ της Λίβερπουλ είχε αναδειχθεί και ΜVP των «κόκκινων» στον συγκεκριμένο αγώνα. Ο Πλεσίς έμοιαζε αμήχανος αλλά αυτό μέχρι να... συμφιλιωθεί με το τερέν. Διακρίθηκε για την εξυπνάδα του αλλά και τις σωστές μεταβιβάσεις που έφτασαν το 87%. Τρεις εβδομάδες μετά ο Πλεσίς κλήθηκε να αγωνιστεί και κόντρα στη Μπέρμιγχαμ.

«Δίψα» για μπάλα

Κατά την διάρκεια της περσινής προετοιμασίας είχε μιλήσει στη «L’Equipe» για το τι θέλει: «Θέλω να παίζω, να παίζω, να παίζω, να παίζω ξανά και να παίξω όσο περισσότερο γίνεται (γέλια)! Στόχος μου είναι να παίξω καλά και να κληθώ στην εθνική ξανά. Ολοι οι παίκτες θέλουν ευκαιρίες».

Μπενφίκα και Λάτσιο στο κυνήγι απόκτησης του

Ο Πλεσίς δεν είναι κάποιος τυχαίος παίκτης για αυτό το λόγο ενδιαφέρθηκαν για την απόκτηση του τόσο η Λάτσιο όσο και η Μπενφίκα. Μάλιστα, οι Πορτογάλοι κινήθηκαν για να τον πάρουν στη Λισαβόνα τον περασμένο μήνα. Οι «αετοί» προσέγγισαν τη Λίβερπουλ όμως είδαν την πόρτα της αγγλικής ομάδας αφού τα πράγματα ήταν τότε πολύ ρευστά όσον αφορά το ρόστερ της ομάδας.

Νέο συμβόλαιο και... Παναθηναϊκός

Η Λίβερπουλ έδειξε να τον πιστεύει και για αυτό το λόγο του έκανε πρόταση για ανανεώσει το συμβόλαιο του τον Οκτώβριο του 2009. Ο Πλεσίς υπέγραψε ώστε να παραμείνει στο «Ανφιλντ» μέχρι το 2012 (ήταν μέχρι πρότινος συμπαίκτης ενός πρώην πράσινου του Σωτήρη Κυργιάκου), αλλά ο Παναθηναϊκός κατάφερε να τον πάρει για τρία χρόνια και να του δώσει την ευκαιρία να αγωνιστεί σε τοπ επίπεδο. Πλέον, είναι στο χέρι του να αποδείξει τι... ψάρια πιάνει!

ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ

Ονομα: Νταμιάν

Επώνημο: Πλεσίς

Ημ/νια Γέννησης: 5 Μαρτίου 1988

Τόπος Γέννησης: Neuville-aux-Bois

Θέση: Αμυντικός μέσος

Εθνικότητα: Γαλλική

Υψος: 1,93 μ.

Βάρος: 77 κιλά

Ντεμπούτο στο πρωτάθλημα: 5 Απριλίου 2008, Αρσεναλ – Λίβερπουλ 1-1

Ντεμπούτο στην εθνική: 6 Σεπτεμβρίου 2008

Diego Forlan

Ο Diego Forlán Corazo (ισπανική προφορά: [] foɾlan djeɣo? γεννήθηκε στις 19 Μαΐου του 1979 στο Μοντεβιδέο) είναι ένας Ουρουγουανός ποδοσφαιριστής που παίζει σήμερα για την Ατλέτικο Μαδρίτης και την εθνική ομάδα της Ουρουγουάης, ως επιθετικός.Είναι δύο φορές νικητής τόσο του Pichichi Trophy και του Χρυσού Παπουτσιού, καθώς επίσης και κατέκτησε τη Χρυσή Μπάλα ως ο καλύτερος παίκτης στο 2010 FIFA World Cup.

Ο Forlán γεννήθηκε σε μια οικογένεια ποδοσφαιριστών, ο πατέρας του Πάμπλο έχει παίξει για την Ουρουγουάη το1966 και το 1974 στο Παγκόσμιο Κύπελλο και ο παππούς του, Χουάν Κάρλος Corazo, για την Independiente στηνΑργεντινή.Ο Forlán υπέγραψε συμβόλαιο με την Independiente μετά την άνοδο μέσα από την ομάδα νέων , και μετά από μια επιτυχημένη τεσσάρων χρόνων παρουσία υπογράφηκε για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Μέτα από δύο αποτυχημένα χρόνια στην Premier League υπέγραψε στην Βιγιαρεάλ.

Στην πρώτη του σεζόν στο ισπανικό ποδόσφαιρο, ο Forlán σκόραρε 25 γκολ στο πρωτάθλημα και κέρδισε το Pichichi Trophy.Μετά από δύο ακόμα επιτυχημένες σεζόν με τη Βιγιαρεάλ,ο Forlán εντάχθηκαν στην Ατλέτικο Μαδρίτης, όπου για άλλη μια φορά έγινε ο κορυφαίος σκόρερ του πρωταθλήματος, και έγινε ο πρώτος παίκτης που θα κερδίσει τοτρόπαιο Pichichi δύο φορές μετά Ρονάλντο επιτευχθεί αυτό το κατόρθωμα το 2003-04.

Forlán έχει επίσης μια επιτυχημένη διεθνή καριέρα, στην οποία έχει σκοράρει 29 φορές για τη χώρα του. Σκόραρε μια φορά στο 2002 FIFA World Cup στην Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα, και πέντε φορές το 2010 FIFA World Cup, στο οποίο σκόραρε δύο φορές εναντίον της οικοδέσποινας Νότιας Αφρικής, και κατά της Γκάνα στους -προημιτελικούς, καθώς και στον ημιτελικό και μία φορά κατά της Γερμανίας στο ματς για την τρίτη θέση play-off. Έλαβε αργότερα τηΧρυσή Μπάλα βραβείο δίνετε στον καλύτερο παίκτη στο τουρνουά.

Στατιστίκα καριέρας

Ομάδα	Σαιζόν	League		Κύπελλο		Λιγκ Καπ		Continental		Άλλες[23]		Συνολικός
		Apps	Γκολ	Apps	Γκολ	Apps	Γκολ	Apps	Γκολ	Apps	Γκολ	Apps	Γκολ
Independiente	1998-99	2	0	-		-		0	0	-		2	0
	1999-00	24	7	-		-		0	0	-		24	7
	2000-01	36	18	-		-		6	2	-		42	20
	2001-02	18	12	-		-		5	1	-		23	13
	Συνολικός	80	37	-		-		11	3	-		91	40
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ	2001-02	13	0	0	0	0	0	5	0	0	0	18	0
	2002-03	25	6	2	0	5	2	13	1	0	0	45	9
	2003-04	24	4	2	1	1	1	4	2	1	0	32	8
	2004-05	1	0	0	0	0	0	1	0	1	0	3	0
	Συνολικός	63	10	4	1	6	3	23	3	2	0	98	17
Βιγιαρεάλ	2004-05	38	25	0	0	-		0	0	0	0	38	25
	2005-06	32	10	2	0	-		13	3	0	0	47	13
	2006-07	36	19	2	1	-		2	1	0	0	40	21
	Συνολικός	106	54	4	1	-		15	4	0	0	125	59
Ατλέτικο Μαδρίτης	2007-08	36	16	6	1	-		11	6	0	0	53	23
	2008-09	33	32	3	1	-		9	2	0	0	45	35
	2009-10	33	18	6	3	-		17	7	0	0	56	28
	2010-11	0	0	0	0	-		0	0	1	0	1	0
	Συνολικός	102	66	15	5	-		37	15	1	0	155	86
Σταδιοδρομία συνολικά		351	167	23	7	6	3	86	25	3	0	469	202