Carlos Ruiz

Μέχρι πριν λίγες μέρες έμοιαζε με... ψάρι έξω από τα νερά του. Μετά έδωσε μια υπόσχεση. Και βράδυ της Τρίτης, ο Κάρλος Ουμπέρτο Ρουίζ Γκουτέριεζ την υλοποίησε!Aς ξεκινίσουμε μαζί με το «pescadito» το υπερατλαντικό ταξίδι του.

Unfinished business!
Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1979 ξεκινάει η ιστορία. Στην πρωτεύουσα της Γουατεμάλας, με το ομώνυμο όνομα. Για πολλούς θεωρείται, πλέον, η οικονομική πρωτεύουσα της Κεντρικής Αμερικής, ωστόσο οι ανισότητες στον τρόπο διαβίωσης των κατοίκων της είναι χαρακτηριστικές. Τέτοιες ανισότητες βίωσε και ο Κάρλος Ουμπέρτο μεγαλώνοντας σε μια πόλη με αυξημένη εγκληματικότητα και εύκολο το παραστράτημα. Το ποδόσφαιρο ήταν κάτι περισσότερο από μια ασφαλή διέξοδο. Ήταν υποχρέωση, όπως ο ίδιος περιγράφει.

«Ξεκίνησα να παίζω στα έξι χρόνια μου. Είναι υποχρέωση των μικρών παιδιών να παίζουν ποδόσφαιρο στη Γουατεμάλα. Αυτό περιμένουν απ’ αυτά», είχε δηλώσει, γυρίζοντας το χρόνο πίσω στους δρόμους και στις αυλές που κλωτσούσε μια μπάλα φτιαγμένη από κουρέλια. «Στη Γουατεμάλα παίζουμε ποδόσφαιρο με αυτό τον τρόπο για περισσότερα από 100 χρόνια». Από τα παιδικά του βιώματα κατάφερε να ξεφύγει, αλλά όχι και να τα ξεχάσει. Ο ίδιος έχτισε την καριέρα του, έφυγε για τις Ηνωμένες Πολιτείες με συμβόλαιο κοντά στα 500.000 δολάρια ετησίως, ωστόσο πάντα ένιωθε ότι είχε ανοικτούς λογαριασμούς πίσω του.

Πριν μερικά χρόνια ξέσπασε σκάνδαλο στη χώρα του, όταν η σύζυγός του τον κατηγόρησε πως εγκατέλειψε την ίδια και την κόρη τους. Η κοινή γνώμη διχάστηκε ανάμεσα σε εκείνους που θεωρούσαν ότι η Λάουρα (σ.σ. πρώην σύζυγος) απλά τον εκβίαζε για να πάρει λεφτά με το διαζύγιο και τον καλούσαν να αναλάβει τις ευθύνες του. Το θέμα προβλήθηκε σε τηλεοπτική εκπομπή και έφτασε μέχρι τα δικαστήρια, με τις διαδικασίες να τρέχουν ακόμα και μέσα στο 2010.

Δεν ήταν, όμως, μόνο η οικογένειά του. Όντας ένας από τα... ελάχιστα εξαγώγιμα πρόσωπα της Γουατεμάλα, όντας ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής και πρώτος σκόρερ όλων των εποχών για την Εθνική του ομάδα (σ.σ. από την οποία αποχώρησε το 2009, μετά τον αποκλεισμό από το Παγκόσμιο Κύπελλο), ο Κάρλος Ρουίθ έχει σκοπό να αλλάξει τα πράγματα στη χώρα του. Να βάλει τις βάσεις για τις επόμενες γενιές, που ίσως να μην έχουν τη δική του τύχη στο ποδόσφαιρο.

Πρεσβευτής του ποδοσφαίρου!

Όταν αποφάσισε να κρεμάσει τη φανέλα του αντιπροσωπευτικού του συγκροτήματος, έγινε εκ νέου θέμα σχολιασμού και διαδικτυακών συσκέψεων! Εκείνος, απλά θεωρούσε ότι είχε έρθει η στιγμή να αφοσιωθεί στην καριέρα του, να μην διακινδυνεύει πλέον τη σωματική του ακεραιότητα με ανούσια παιχνίδια και δεν είχε κάποιο ορατό στόχο για να του δίνει κίνητρο. Έθεσε τον εαυτό του στη διάθεση της ομοσπονδίας για να βοηθήσει με οποιονδήποτε τρόπο, αλλά παράλληλα ξεκίνησε και μια μάχη εναντίον της!

Ο Κάρλος Ουμπέρτο ξεκίνησε μαζί με μερικούς ακόμα ποδοσφαιριστές μια εκστρατεία, την οποία στηρίζουν οι ίδιοι οικονομικά, για να δημιουργήσουν ένωση ποδοσφαιριστών στη Γουατεμάλα. «Θέλουμε να εξασφαλίσουμε σεβασμό για τους ποδοσφαιριστές. Στη Γουατεμάλα τούς φέρονται σα σκυλιά. Μπορεί να σου χρωστάνε ακόμα και τέσσερις μήνες, αδιαφορώντας πως ζει η οικογένειά σου. Η ιδέα υπήρχε εδώ και χρόνια, ωστόσο δεν μπορούσα να την υλοποιήσουμε γιατί υπήρχε φόβος. Όποιος γινόταν μέλος, ένιωθε ότι θα τον διώξουν από την ομάδα. Γι' αυτό και το ξεκινάμε παίκτες που παίζουμε εκτός της χώρας», είχε εξηγήσει για την... επαναστατική του κίνηση.

Η διάθεσή του, όμως, να αλλάξει το status του ποδοσφαίρου στην πατρίδα του δεν σταμάτει εκεί... «Παρότι δεν μπορώ να δω τον εαυτό μου προπονητή, θα ήθελα να δουλέψω με νεαρούς παίκτες και να μεταδώσω την εμπειρία μου. Ίσως γιατί όταν ήμουν εγώ νεαρός στη Γουατεμάλα δεν είχα κανέναν να με καθοδηγήσει και ήμουν ουσιαστικά αυτοδίδακτος».

Δάσκαλος στο MLS!

Γυρνώντας σελίδα και εποχή, επιστρέφουμε στα πρώτα χρόνια του Κάρλος Ουμπέρτο. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο σε ηλικία 6 ετών και στα 16 του έκανε το ντεμπούτο του στην CSD Municipal. Η πρώτη του απόπειρα να περάσει τα σύνορα δεν ήταν πετυχημένη και μια σειρά από ατυχή γεγονότα έπαιξαν το ρόλο τους. Ο Ρουίζ έκανε το μακρινό ταξίδι από τη Γουατεμάλα για την Ελλάδα! Μαζί με τον Γκιγιέρμο Ραμίρεζ ήρθαν στη χώρα μας και στον ΠΑΣ Γιάννινα, ωστόσο μετά από λίγους μήνες αποχώρησαν. «Αυτό που θυμάμαι είναι πως ήταν μία ομάδα με κακή οργάνωση, πολλά διοικητικά προβλήματα και αυτά ήταν που με ώθησαν στην έξοδο», διηγήθηκε μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα.

Μετά την ελληνική περιπέτεια, είχε σειρά και πάλι η πατρίδα του. Μόνο που η επόμενη πρόσκληση να περάσει τα σύνορα, θα τον οδηγούσε στην καταξίωση. Έστω κι αν ήταν στο άγνωστο για εκείνον αμερικάνικο πρωτάθλημα, το οποίο και... σνόμπαρε. «Η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζω τίποτα και τα λίγα που έμαθα δεν ήταν και τόσο καλά. Εκείνο που ακούμε είναι πως όλοι οι παίκτες έρχονται εδώ για να τελειώσουν την καριέρα τους». Εκείνος ήταν μόλις 23 ετών, όταν υπέγραφε στους Los Angeles Galaxy το 2002.

Σύντομα, το επίπεδο θα τον ενθουσίαζε και ο ίδιος θα ενθουσίαζε τον κόσμο. Το «μικρό ψάρι», όπως είναι το παρατσούκλι του από 12 χρονών χωρίς ο ίδιος να θυμάται πλέον την αφορμή, έγινε αντικείμενο σχολιασμού, ανάλυσης και θαυμασμού από τους Αμερικανούς. Στην πρώτη του σεζόν αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ και πολυτιμότερος παίκτης του MLS, το οποίο κατέκτησε η ομάδα του. Η επόμενη χρονιά δεν ήταν εξίσου παραγωγική, αλλά του άνοιξε τα ευρωπαϊκά σύνορα. Η Γουλβς τον προσκάλεσε το καλοκαίρι του 2003, ωστόσο τον απέρριψε, προτιμώντας να αποκτήσει τον Ρουμάνο Βιορέλ Γκανέα.

Ο Κάρλος επέστρεψε στην Αμερική για την τρίτη του σεζόν με τους Γκάλαξι και όπως θα αποδεικνυόταν και χειρότερη και τελευταία. Σκόραρε μόλις (!!) 11 φορές σε είκοσι παιχνίδια και ακολούθως, η ομάδα του Λος Άντζελες αποφάσισε να δώσει τα δικαιώματά του στο Ντάλας, προκειμένου να ανοίξει χώρο για την έλευση του Λάντον Ντόνοβαν. Στην πόλη του Τέξας, ο Ρουίζ συνέχισε να είναι παραγωγικός πετυχαίνοντας 11, 13 και 7 γκολ ανά σεζόν και παρά τους τραυματισμούς που τον ταλαιπώρησαν. Το 2006, μάλιστα, σκόραρε με ανάποδο ψαλίδι, ένα γκολ που αναδείχθηκε το καλύτερο της δεκαετίας (βλ. σχετικό βίντεο)!!

Ο Μπέκαμ και ο Γκούλιτ!

Λίγο πριν αναχωρήσει από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον περίμενε μια διαφορετική εμπειρία. Η επιστροφή στο Λος Άντζελες είχε, πλέον, περισσότερη αίγλη αφού εκεί βρισκόταν ο Ντέιβιντ Μπέκαμ, αλλά και ο Ρουντ Γκούλιτ. Αμφότεροι, έχουν μιλήσει με κολακευτικά λόγια για τον επιθετικό του Άρη, όπως και ο... ανταγωνιστής του για τη θέση, Λάντον Ντόνοβαν.

«Ο Κάρλος είναι ένας παίκτης με φοβερή ποιότητα. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να του δώσει τη μπάλα σωστά και εκείνος κατά 95% θα σκοράρει», είχε δηλώσει ο Άγγλος σούπερ σταρ για τον συμπαίκτη του, ενώ ο Ολλανδός τεχνικός είχε αναλύσει: «Το σκοράρισμα είναι η ειδικότητά του. Με έναν επιθετικό σαν τον Κάρλος, κάθε προπονητής θα ήταν ευχαριστημένος». Από κοντά, συμπλήρωσε στα σχόλιά τους και ο Λάντον Ντόνοβαν. «Ποτέ πριν δεν είχαμε παίξει μαζί, πάντα ήμασταν αντίπαλοι. Ξέρω, όμως, ότι όταν θέλει, μπορεί να είναι απίστευτος παίκτης».

Το παραθυράκι της... θέλησης που άφησε ο Αμερικανός επιθετικός έγκειται περισσότερο στα τερτίπια που έκανε κατά καιρούς ο Ρουίζ στις ομάδες του. Κυρίως τον κατηγορούσαν ότι έφευγε για τη Γουατεμάλα χωρίς ξεκάθαρο λόγο και ξεχνούσε να επιστρέφει, ενώ δεν ήταν ιδιαίτερα συνεργάσιμος με τα ιατρικά τιμ κατά τους συχνούς του τραυματισμούς στο δικέφαλο του ποδιού του, όπου έχει ευαισθησία. Ένας άλλος τραυματισμός (σ.σ. ρήξη μηνίσκου) ήταν εκείνος που τον εμπόδισε και στο δεύτερο πέρασμά του από τους Γκάλαξι να πραγματοποιήσει όσα ονειρευόταν και τον Αύγουστο του 2008 έφυγε για το Τορόντο. Εκεί δεν κατάφερε να προσαρμοστεί και μερικούς μήνες μετά λύθηκε το συμβόλαιό του.

Η καταξίωση στη Λατινική Αμερική!

Χρειάστηκαν σχεδόν έξι χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες προκειμένου να μπορέσει να ακολουθήσει το δρόμο που θα έμοιαζε πιο λογικός μετά τη Γουατεμάλα. Το πέρασμα, δηλαδή, στη Λατινική Αμερική και στο Μεξικό. Πρώτος σταθμός ήταν η Παραγουάη και η Ολίμπια Ασουνσιόν με την ομάδα σε 18 συμμετοχές πέτυχε δέκα γκολ και ήταν από τα αγαπημένα παιδιά της εξέδρας. Έφυγε μετά από μια σεζόν για να πραγματοποιήσει ένα από τα όνειρά του.

«Επιτέλους, ένας στόχος μου πραγματώνεται. Το μεξικανικό ποδόσφαιρο είναι από τα κορυφαία στην Αμερική και θα ήταν δύσκολο να έρθω απευθείας από τη Γουατεμάλα. Μετά, όμως, από εννέα χρόνια στο MLS και έναν στην Παραγουάη, επιτέλους άνοιξε η πόρτα και δεν θα χάσω την ευκαιρία», δήλωσε στην παρουσίασή του και με την Πουέμπλα θα πετύχαινε εννέα γκολ σε 33 εμφανίσεις.

Το παραλίγο ναυάγιο!

Ακολούθησε μια ακόμα πρόσκληση από την Ελλάδα. Ο Αντόνιο Καλσάντο ήταν εκείνος που τον παρακολουθούσε και τον πρότεινε στον Έκτορ Ραούλ Κούπερ. Ήταν και εκείνος που έπεισε τον ποδοσφαιριστή να ξεχάσει το προηγούμενο αρνητικό πέρασμά του από τη χώρα μας και στις αρχές Ιουλίου ανακοινώθηκε η μεταγραφή. Οι πρώτες μέρες ήταν όπως θα τις φανταζόταν κάθε ποδοσφαιριστής. Ένα καινούργιο περιβάλλον, ζεστό και οργανωμένο αυτή τη φορά, κόσμος στο αεροδρόμιο και ένας σπουδαίος προπονητής.

Τα σύννεφα, όμως, που μαζεύτηκαν σύντομα έμοιαζαν να δίνουν πρόωρο τέλος στο ιδανικό και μια πολύ απότομη προσγείωση στην πραγματικότητα. Ένας τραυματισμός, που αρχικά έμοιαζε σοβαρός, αλλά στην πορεία αποδείχθηκε επιπόλαιος και μια κάρτα. Οι συνεχείς αναβολές στην άφιξη της μπλε κάρτας από το Μεξικό, είχε οδηγήσει στη σκέψη ακόμα και για τη λύση της συνεργασίας με τον Κάρλος Ρουίζ. Δεν θα μπορούσε, άλλωστε, ο Άρης να κρατάει για πάντα έναν παίκτη που δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει.

Όταν το πρόβλημα λύθηκε, το «μικρό ψαράκι» άρχισε και πάλι να βάζει πλώρη για τον ωκεανό. «Ονειρεύομαι τη στιγμή που θα σκοράρω με τον Άρη και εύχομαι αυτή να έρθει σύντομα». Αυτή τη φορά μπορούσε να το εκπληρώσει.